و فرمود:

«الْعَفافُ يَصونُ النَّفْسَ وَ يُنَزِّ هُها عَنِ الدَّنايا

؛ پاكدامنى نفس را محافظت كرده و آن را از پستها دور نگه مى‌دارد». [1]

و فرمود:

«مَنْ عَفَّ خَفَّ وِزْرُهُ، وَ عَظُمَ عِندَاللَّهِ قَدرُهُ‌

؛ هركس پاكدامنى پيشه كند، بار گناهانش سبك مى‌شود و مقامش نزد خداوند بالا مى‌رود». [2]

و فرمود:

«إذا أَرادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَيْراً أعَفَّ بَطنَهُ وَ فَرْجَهُ‌

؛ هنگامى كه خداوند نسبت به كسى اراده نيكى داشته باشد، شكم و دامن او را پاك مى‌گرداند». [3]

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«عِفّوا عَن نِساءِ النّاسِ، تَعِفَّ نِساؤُكُم‌

؛ نسبت به زنان مردم پاكدامن باشيد تا نسبت به زنان شما پاكدامن باشند». [4]

پيامدهاى بى عفّتى (شهوت رانى):

1. فرجام سياه‌

شهوت مانند مارى خوش خط و خال است كه به محض نزديك شدن و تماس با آن، زهر خود را تزريق مى‌كند. لذا بايد مواظب بود تا براى برخوردارى از لذّتى آنى و فانى، به دامى بزرگ و طولانى گرفتار نشويم.

امام على عليه السلام مى‌فرمايد:

«أَوَّلُ الشَّهْوَةِ طَرَبٌ وَ آخِرُها عَطَبٌ‌

؛ ابتداى شهوت شادى است و پايان آن هلاكت و نابودى است». [5]

2. اندوه فراوان‌

انسان با پرده درى و باز گذاشتن درهاى اعضا و جوارح خود هميشه در حال نياز

[1] غررالحكم، شماره 5420.

[2] همان مدرك، شماره 5426.

[3] همان مدرك، شماره 9263.

[4] بحارالانوار، ج 71، ص 270.

[5] غررالحكم، شماره 6946.