26: عفو و گذشت‌

قال على عليه السلام: «الْعَفْوُ يُفْسِدُ مِنَ الَّلئيمِ بِقَدْرِ اصْلاحِهِ مِنَ الْكريمِ». [1]

حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: «عفو و گذشت افراد لئيم و پست را فاسد مى‌كند، به همان اندازه كه افراد با فضيلت را اصلاح مى‌نمايد».

يكى از بزرگ‌ترين فضايل اخلاقى، عفو و گذشت و ترك انتقام‌جويى به هنگام قدرت است. ادامه حيات اجتماعى مبتنى بر عفو و گذشت است، زيرا اگر همه مردم در گرفتن حقوق خويش سخت گير باشند و از كوچك‌ترين لغزشى چشم پوشى نكنند، زندگى بسيار تلخ خواهد شد و روح صفا و صميميّت به كلّى از ميان جامعه رخت بر خواهد بست.

بسيارى از مردم كنيه‌ها را در سينه‌هاى خود پنهان مى‌كنند و در انتظار روزى هستند كه بر دشمن خود پيروز شوند و چندين برابر انتقام بگيرند، و از همه بدتر اينكه گاه به اين صفت زشت افتخار هم مى‌كنند.

غارتها، هتك ناموسها، قتل عامها به طور معمول زاييده همين خوى زشت‌

[1] بحارالانوار، ج 77، ص 419؛ كنزالفوائد، ج 2، ص 182؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى‌الحديد، ج 20، ص 270.