شوهر و فرزندانش درود مى‌فرستند. آگاه باشيد كه هركس مرا بعد از وفات زيارت كند مثل آن است كه در زمان حيات به زيارتم آمده باشد و هركس به زيارت فاطمه‌ام برود مثل آن است كه مرا زيارت كرده باشد.

عمّار گردن‌بند را گرفت و خوش‌بو نمود و در پارچه يمانى گذاشت و به غلامش گفت: اين را ببر خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله تقديم كن، خودت را نيز به آن حضرت بخشيدم. وقتى غلام پيش رسول خدا صلى الله عليه و آله رفت، حضرت مال را با غلام به فاطمه بخشيد.

فاطمه گردن‌بند را گرفت و غلام را آزاد نمود، هنگامى كه غلام ديد آزاد شده است، خنديد. علّت خنده‌اش را پرسيدند، جواب داد: از بركت اين گردن بند مرا شگفت آمد، زيرا گرسنه‌اى را سير كرد و برهنه‌اى را پوشش داد و تهى دستى را بى‌نياز كرد و بنده‌اى را آزاد نمود، در حالى‌كه باز به صاحبش رسيد. [1]

[1] بحارالانوار، ج 43، ص 56.