شور و هيجان جوانان بسيجى در جبهه‌هاى نبرد در جنگ تحميلى هشت ساله به ويژه در شبهاى عمليّات و لحظه شمارى آنان براى فداكارى و ايثار و نيل به شهادت، گواه روشنى بر تأثيرعميق مجالس حسينى است.

اين است كه اگر اين مجالس را «مجالس تأسّى و الگوپذيرى‌» بناميم بيراهه نرفته‌ايم.

مرحوم فيض كاشانى در كتاب «محجّة البيضاء» در توضيح حديث پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله

«عِنْدَ ذِكْرِ الصَّالِحينَ تَنْزِلُ الرَّحْمَةُ

؛ به هنگام ياد صالحان رحمت الهى نازل مى‌شود». با اشاره به مسئله تأثيرپذيرى انسان از محيط اجتماعى و الگوهاى شايسته، در بيان علّت نزول رحمت به هنگام ياد صالحان، مى‌نويسد:

«چون ذكر صالحان و طرح صلاحيّت‌هاى اخلاقى آنان باعث مى‌شود كه انسان از آنها الگو بگيرد و با تحت تأثير واقع شدن، به آنها تأسّى و اقتدا كند و زمينه صلاحيّت و برخوردارى از رحمت پروردگار را براى خود فراهم سازد». [1]

ثقة الاسلام كلينى رحمه الله و شيخ الطايفه شيخ طوسى رحمه الله در حديث معتبر از امام صادق عليه السلام روايت كرده‌اند:

«قالَ: قالَ لِي أبي: يا جَعْفَرُ أَوْقِفْ مِنْ مالي كَذا وَ كَذا النَّوادِبَ يَنْدُبَنِي عَشْرَ سِنِينَ بِمِنى‌ أَيَّامَ مِنى‌

؛ پدرم به من فرمود: اى جعفر! مقدارى از مالم را (پس از وفاتم) براى برپايى مجلس سوگوارى برايم در ايّام حج در منى اختصاص بده». [2]

صاحب جواهر در «كتاب طهارت» در بيان حكمت و فلسفه اين وصيّت امام باقر عليه السلام بيانى دارد كه مفادش چنين است:

«چون برپايى مجالس عزادارى و سوگوارى ائمّه عليهم السلام باعث شناخت فضايل‌

[1]. محجّة البيضاء، ج 4، ص 17.

[2]. كافى، ج 5، ص 117 و تهذيب الاحكام، ج 6، ص 358.