3- خودسازى و تربيت دينى (الگوپذيرى)

مجالس عزاى امام حسين عليه السلام مجالس تحوّل روحى و مركز تربيت و تزكيه نفس است. در اين مجالس مردمى كه با گريه بر مظلوميّت امام حسين عليه السلام آن حضرت را الگو قرار مى‌دهند، در واقع زمينه تطبيق اعمال و كردار خويش و همرنگى و سنخيّت خود را با سيره عملى آن حضرت فراهم مى‌سازند.

تأثير عميق اين مجالس به قدرى است كه افراد زيادى در اين مجالس، دگرگونى عميقى يافته و تصميم بر ترك گناه و معصيت مى‌گيرند، و چه بسا اشخاص گمراهى كه با شركت در اين مجالس تنبّه حاصل كرده و راه نجات را پيدا مى‌كنند.

اين مجالس به آدمى درس عزّت، آزادگى، ايثار، فداكارى و درس تقوى و اخلاق مى‌آموزد. اين مجالس مهد پرورش انسان‌هاى حق طلب و عدالت‌گستر و شجاع است.

اضافه بر اين، در طول تاريخ اين جلسات به مثابه كلاس‌هاى درس براى توده‌هاى مردم بوده است و آنان را با معارف و حقايق دينى، تاريخ، رجال، احكام و موضوعات گوناگون ديگر آشنا مى‌كرده است، و يكى از مؤثّرترين پايگاه‌هاى خودسازى و تهذيب نفوس و تربيت اخلاق بوده است.

ماربين آلمانى در اين زمينه مى‌گويد:

«مادامى كه اين روش و خصلت (برپايى مجالس سوگوارى) در ميان مسلمانان وجود دارد هرگز تن به خوارى نمى‌دهند و تحت اسارت كسى نمى‌روند ... شيعيان در حقيقت از اين راه به همديگر درس جوانمردى و شجاعت تعليم مى‌دهند». [1]

ائمّه اطهار عليهم السلام با گشودن اين باب، و تشويق مردم به شركت در اين محافل در واقع همه را به تحصيل و تربيت در اين دانشگاه حسينى دعوت كردند.

[1]. به نقل از: فلسفه شهادت و عزادارى، ص 109.