مخالفت دشمنان اسلام با اقامه اين مجالس و تلاش آنها در جهت به تعطيلى كشاندن آن، حتّى اقدام آنان بر انهدام قبر امام حسين عليه السلام و مانع شدن از زيارت قبر آن حضرت‌ [1]، خود شاهد ديگرى است كه حكومت‌ها تا چه اندازه از اين نيروى عظيم وحشت داشته و دارند.

امروزه وحشتى كه در دل دشمنان دين از برپايى اين مجالس افتاده است بر كسى پوشيده نيست، تا جايى كه گاه با وارد كردن اتّهامات ناروا بر شيعيان از طريق وابستگان داخلى خويش و گاه با برانگيختن ديكتاتورهاى دست نشانده خويش، امثال رضاخان، و گاه با بى‌محتوا ساختن چنين مجالسى، براى ريشه كن كردن شعائر حسينى تلاش كرده و مى‌كنند.

با نگاهى گذرا به تاريخ اسلام بعد از حادثه كربلا مى‌بينيم اين مجالس و پيام‌هاى عاشورايى تا چه اندازه سرمشق قيام‌هاى مجاهدان راه خداوند در مقابل گردنكشان و طاغوتيان بوده است.

براستى اگر از اين مجالس همه مسلمين به نحو شايسته‌اى بهره بردارى مى‌كردند و با اين عامل قوى، پليدى‌ها و آلودگى‌هاى اجتماعى محيط خويش را پاكسازى مى‌نمودند، آيا ستمگران مى‌توانستند بر سرزمين‌هاى اسلامى سلطه پيدا كنند؟ و آيا اگر با احياى اين مجالس، پيام و حماسه عاشورا همواره زنده مى‌ماند، دست چپاولگران براى غارت ثروت‌هاى كشورهاى اسلامى به سوى آنان دراز مى‌شد؟

[1]. رجوع شود به: تتمّة المنتهى، ص 324- 237.