مادامى كه خورشيد طلوع و غروب مى‌كند و به هنگام شبانگاهان و صبح گاهان بر آنان مى‌گريم». [1]

سوگوارى در كنار مزار شهداى كربلا

از برخى از فرازهاى تاريخ بر مى‌آيد كه شيعيان گاه و بيگاه در مناسبت‌ها (تا آنجا كه شرايط را مساعد مى‌ديدند) كنار مزار آن حضرت در كربلا مراسم سوگ و ماتم برپا مى‌داشتند و ائمّه عليهم السلام نيز از اين عمل شادمان مى‌شدند و آنان را تشويق مى‌كردند. به عنوان نمونه:

عبداللّه بن حمّاد بصرى مى‌گويد: امام صادق عليه السلام به من فرمود: «به من خبر رسيده كه در نيمه شعبان گروهى از ساكنين اطراف كوفه و ديگر نقاط، بر مزارامام حسين عليه السلام در كربلا گردهم مى‌آيند و زنانى نيز براى آن حضرت نوحه‌گرى مى‌كنند، و از اين جمعيّت گروهى قرآن مى‌خواند و گروهى ديگر حوادث كربلا را بازگو مى‌كنند و جمعى نوحى گرى كرده و برخى نيز مرثيه مى‌خوانند».

گفتم: فدايت شوم، من نيز بخشى از آنچه را مى‌فرماييد، ديده‌ام.

امام عليه السلام فرمود: سپاس خداوندى راكه در ميان مردم گروهى را قرار داد كه به سوى ما مى‌آيند و براى شهداى ما مرثيه مى‌خوانند و دشمنان ما را كسانى قرار داد كه گروهى از خويشاوندان (و دوستان ما) و ديگر مردم، آنان را بى اعتبار كرده و كار آنان را زشت و ناپسند مى‌شمرند. [2]

[1] بحارالانوار، ج 45، ص 257 (با اختصار).

[2] بَلَغَنِي أَنَّ قَوماً يَأْتُونَهُ مِنْ نَواحِى الْكُوفَةِ وَ ناساً مِنْ غَيْرِهِمْ وَ نِساءً يَنْدُبْنَهُ وَ ذلِكَ فِي النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ فَمَنْ بَيْنَ قارِى‌ءٍ يَقْرَأُ وَقاصٍّ يَقُصُّ وَ نادِبٍ يَنْدُبُ وَ قائِلٍ يَقُولُ الْمَراثِي؟ فَقُلْتُ لَهُ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداكَ قَدْ شَهِدْتُ بَعْضَ ما تَصِفُ. فَقالَ: الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ فِي النَّاسِ مَنْ يَفِدْ إِلَيْنا وَ يَمْدَحُنا وَ يَرْثِي لَنا، وَ جَعَلَ عَدُوَّنا مَنْ يُطْعِنُ عَلَيْهِمْ مِنْ قَرابَتِنا أَوْ غَيْرِهِمْ يَهْدِرُونَهُمْ وَ يُقَبِّحُونَ مَا يَصْنَعُونَ (بحارالانوار، ج 98، ص 74 به نقل از كامل الزيارات، ص 325، باب 108، ح 1).