همچنين امام صادق عليه السلام فرمود: «وقتى كه امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد، همسرش (رباب) براى او ماتم برپا كرد؛ همراه با زنان و كنيزان براى آن حضرت مى‌گريست تا آنجاكه اشك چشم او خشك شد ... براى آنكه بتواند اشكش جارى شود، از سويق (نوعى غذا) بهره مى‌گرفت و مى‌گفت ما از اين نوع غذا استفاده مى‌كنيم تا بتوانيم براى امام شهيدمان گريه كنيم». [1]

ناله‌هاى جانسوز امّ البنين‌

جناب امّ البنين همسر اميرمؤمنان عليه السلام بعد از فاطمه زهرا عليها السلام است كه نام وى نيز فاطمه بود و چهار فرزندش به نام‌هاى عبّاس، عبداللَّه، جعفر و عثمان در كربلا در ركاب امام حسين عليه السلام به شهادت رسيدند. وى به ياد فرزندانش روزها به قبرستان بقيع مى‌رفت و عزادارى مى‌كرد.

مرحوم حاج شيخ عباس قمى مى‌نويسد: امّ البنين در حالى كه دست فرزند عباس را- كه عبيداللَّه نام داشت- مى‌گرفت روزها به بقيع مى‌رفت و براى فرزندانش مرثيه سرايى مى‌كرد. مردم مدينه براى شنيدن مرثيه‌هاى جانسوز او اجتماع كرده و همنواى با او گريه مى‌كردند. به اندازه‌اى عزادارى او جانسوز بود كه حتّى مروان بن حكم- دشمن كينه‌توز اهل بيت عليهم السلام- هنگامى كه آن منظره را ديد نيز متأثّر شد و اشك ريخت.

آن بانوى داغديده اشعارى مى‌سرود كه از آن جمله است:

[1]. كافى، ج 1، ص 466.