به جز عون و محمد، دو تن ديگر از خاندان جعفر طيار به نامهاى «عبيداللَّه بن عبداللَّه بن جعفر» [1] و «قاسم بن محمد بن جعفر» در ركاب امام عليه السلام در روز عاشورا به فيض شهادت نائل آمدند.

107- فرزندان اميرمؤمنان عليه السلام‌

1. عبداللَّه بن على‌

مادرش «ام البنين» است. او از برادرش حضرت ابوالفضل عليه السلام هشت سال كوچكتر است و در وقت شهادت اميرمؤمنان عليه السلام 6 ساله بوده است و در روز عاشورا بيست و پنج سال داشت.

پس از شهادت عده‌اى از بنى‌هاشم، حضرت ابوالفضل عليه السلام برادران خويش- عبداللَّه، عثمان و جعفر- را احضار كرد و فرمود: برويد جان خود را فداى برادر و امام خويش نماييد تا شما را در پيشگاه خدا به حساب آورم وانتقام شما را از دشمنان بگيرم. [2]

عبداللَّه كه از ديگران بزرگتر بود به ميدان رفت و اين رجز را خواند:

[1] او نيز فرزند «خوصاء» دختر حفصة است. (مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 106).

[2]. طبرى و ابن اثير در اينجا اشتباه بزرگى كرده‌اند و عبارت را اين گونه نقل كرده‌اند: «تَقَدَّمُوا حَتَّى أَرِثَكُمْ؛ برويد شهيد شويد تا از شما ارث ببرم». (تاريخ طبرى، ج 4، ص 342؛ كامل ابن اثير، ج 4، ص 76) اين جمله گذشته از آنكه از شخصيتى چون قمر بنى‌هاشم با آن همه معرفت و ايثار قابل قبول نيست، اصولًا موردى ندارد، زيرا مادر آنها ام البنين زنده بود و تا وقتى كه مادر زنده باشد برادر وارث نيست. بلكه عبارت صحيح اين است: تَقَدَّمُوا حَتّى‌ أَرَاكُمْ قَدْ نَصَحْتُمْ لِلَّهِ وَلِرَسولِهِ يعنى جلو بيفتيد تا شما را ببينم (با فداكارى خود) براى خدا و رسولش خيرخواهى نموديد. (اعيان الشيعة، ج 1، ص 608). احتمال دارد كه در نسخه اصلى «حَتّى‌ أَثْأَرَكُمْ» بوده است كه به معنى انتقام گرفتن است ولى طبرى و ابن اثير آن را به اشتباه «حتّى أَرِثَكُمْ» نقل كرده‌اند.