95- حجّاج بن مسروق‌

وى از اصحاب اميرالمؤمنين على عليه السلام و ساكن كوفه بود، هنگامى كه شنيد امام عليه السلام به سوى كربلا در حركت است، او خود به استقبال امام از كوفه خارج شد و در بين راه به آن حضرت ملحق شد. [1]

روزى كه لشكر حرّ در مقابل امام عليه السلام درآمد، هنگام ظهر به امر امام اذان گفت. [2]

در «قصر بنى‌مقاتل»- يكى از منازل بين راه كربلا- وى به امر امام عليه السلام «عبيداللَّه بن حرّ جعفى» را به اردوى امام دعوت كرد ولى عبيداللَّه نپذيرفت. [3]

روز عاشورا چون تنور جنگ داغ شد وى با اجازه امام عليه السلام به ميدان رفت و پس از مدتى مبارزه در حالى كه چهره‌اش غرق خون شده بود به سوى آن حضرت برگشت و اين رجز را خواند:

«جانم به قربان تو اى هدايت‌گر، هدايت شده: امروز جدّت پيامبر را ملاقات خواهم كرد. سپس پدرت على، آن صاحب فضل و احسان را، همان كسى كه او را وصىّ پيامبر مى‌شناسيم». [4]

آنگاه امام عليه السلام به او فرمود:

«نَعَمْ وَأَنَا أَلْقاهُما عَلى‌ أَثَرِكَ‌

؛ آرى، من هم آن دو بزرگوار را پس از تو ملاقات خواهم كرد». [5]

او به ميدان بازگشت و پس از نبردى سنگين به افتخار شهادت نايل آمد.

[1]. ابصارالعين، ص 89.

[2]. ارشاد مفيد، ص 427.

[3]. رجوع شود به: مقتل الحسين مقرّم، ص 188.

[4]. مقتل الحسين مقرّم، ص 254؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 103؛ ابصارالعين، ص 91 و اعيان الشيعة، ج 4، ص 568.

[5]. مقتل الحسين مقرّم، ص 254.