مى‌گشت.

او به خوبى مى‌داند مسير او به سوى كربلا، ميدان جانبازى و شهادت او است، و اين خبر از جدّش رسول خدا صلى الله عليه و آله به او رسيده بود.

50- خطبه ديگر امام عليه السلام در برابر لشكر حرّ

مطابق روايتى: هنگام نماز عصر امام عليه السلام به مؤذّن خود فرمان داد اذان و اقامه بگويد، سپس امام عليه السلام جلو ايستاد و هر دو سپاه به آن حضرت اقتدا كردند، پس از نماز امام برخاست و حمد و ثناى الهى را بجاى آورد و فرمود:

«أَيُهَا النَّاسُ! أَنَا ابْنُ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله وَ نَحْنُ أَوْلى‌ بِوِلايَةِ هذِهِ الْأُمُورِ عَلَيْكُمْ مِنْ هؤُلاءِ الْمُدَّعينَ ما لَيْسَ لَهُمْ وَ السَّائِرينَ فيكُمْ بِالظُّلْمِ وَ الْعُدْوانِ، فَإِنْ تَثِقُوا بِاللَّهِ وَ تَعْرِفُوا الْحَقَّ لِأَهْلِهِ فَيَكُونُ ذلِكَ لِلَّهِ رِضىً، وَ إِنْ كَرِهْتُمُونا وَ جَهِلْتُمْ حَقَّنا وَ كانَ رَأْيُكُمْ عَلى‌ خِلافِ ما جاءَتْ بِهِ كُتُبُكُمْ وَ قَدِمَتْ بِهِ رُسُلُكُمْ انْصَرَفْتُ عَنْكُمْ».

«اى مردم! من فرزند دختر رسول خدايم، ما به ولايت اين امور بر شما (امامت بر مسلمين) از اين مدّعيان دروغين كه در ميانتان به ظلم و ستم و تجاوز رفتار مى‌كنند سزاوارتريم. اگر به خدا اعتماد كنيد و صاحبان حق را بشناسيد، مايه خشنودى خداوند است و اگر ما را ناخوش داشته و حقّ ما را نشناسيد و عقيده شما برخلاف آن باشد كه در نامه‌هايتان نوشته‌ايد و فرستادگانتان گفتند، از نزد شما باز مى‌گردم».

حرّ بن يزيد در پاسخ عرض كرد: «اى اباعبداللَّه عليه السلام! ما از اين نامه‌ها و فرستادگان بى‌خبريم».

امام عليه السلام به يكى از خدمت‌گزاران به نام عقبة ابن سمعان، رو كرد و فرمود:

«يا عُقْبَةُ! هاتِ الْخُرْجَيْنَ اللَّذَيْنِ فِيهِمَا الْكُتُبُ‌

؛ اى عقبه! آن دو خورجين نامه‌ها را بياور».

عقبه نيز نامه‌هاى شاميان و كوفيان را حاضر كرد و پيش روى آنان ريخت، آنان پيش آمده، به نامه‌ها نگاه كرده و مى‌گذشتند!