امام عليه السلام با اين خطابه حساب شده و پر معنى در آن مجمع بزرگ، كه در آن زمان مهمترين مجمع در نوع خود محسوب مى‌شد، با حضور دويست نفر از صحابه و صدها نفر از تابعين و شخصيّت‌هاى سرشناس و معروف علمى و دينى جهان اسلام چند هدف مهم را دنبال مى‌فرمود:

1- امام نشان داد كه حاكمان ظالم بنى اميّه كه دستور داده‌اند على عليه السلام را بر فراز منابر سبّ و ناسزا گويند به چه كسى بدگويى مى‌كنند؟ آن كس كه همچون جان پيامبر صلى الله عليه و آله و برادر و جانشين و وصىّ او بود، و همين امر سبب شد كه مردم از يك سو به ماهيّت ضدّ اسلامى بنى اميّه پى ببرند و از سوى ديگر با اين برنامه ننگين يعنى ناسزاگويى بر منابر به مبارزه برخيزند.

2- هدف ديگر اين بود كه قدرت بنى اميّه دليلى بر حقّانيّت آنها شمرده نمى‌شود و مردم جنايات آنها را به دست فراموشى نسپارند.

3- امام عليه السلام بذرهاى انقلابها و قيام‌هاى آينده را بر ضدّ اين شجره خبيثه ملعونه در افكار پاشيد و چيزى نگذشت كه به ثمر نشست.

4- اگر امام عليه السلام در كربلا با قيام و مبارزه نظامى خود و نوشيدن شربت شهادت، بنى‌اميّه را رسوا ساخت، در اينجا با اين قيام فرهنگى افكار را بيدار ساخت و راه و رسم مبارزه با اين گروه از منافقان را كه متأسّفانه بر جايگاه پيامبر صلى الله عليه و آله تكيه زده بودند، نشان داد.

14- من فقط براى اقامه حق قيام كردم‌

از خطبه‌هاى امام حسين عليه السلام است كه درباره امر به معروف و نهى از منكر ايراد فرموده است (اين كلام از اميرمؤمنان على عليه السلام نيز نقل شده است):

«اعْتَبِرُوا أَيُّهَا النَّاسُ بِما وَعَظَ اللَّهُ بِهِ أَوْلِياءَهُ مِنْ سُوءِ ثَنائِهِ عَلَى الْأَحْبارِ إِذْ يَقُولُ:

«لَوْلَا يَنْهَاهُمُ الرَّبَّانِيُّونَ‌