خواست تا دست از امام عليه السلام بردارد و به او ملحق شود و در مقابل اين كار، يك ميليون درهم بگيرد و نصف آن را هم نقداً پرداخت كرد؛ عبيداللَّه نيز فريب خورد و با جمعى از لشكريانش شبانه به معاويه پيوست و صبح‌گاهان لشكريان ديدند، بى‌فرمانده شده‌اند. [1]

2- تضعيف موقعيّت امام عليه السلام توسّط منافقان و عوامل معاويه‌

در همان حال كه امام عليه السلام براى نبرد با معاويه آماده مى‌شد و لشكر خود را به سمت جبهه نبرد روانه مى‌ساخت، توسّط گروهى از لشكريان خود مورد تعرّض قرار گرفت؛ اين حركات موذيانه و مانند آن كه بدون ترديد بى ارتباط با عوامل نفوذى معاويه و دسيسه‌هاى او نبود، سبب تضعيف روحيّه لشكر و پراكندگى آنان، و چنان كه خواهد آمد در نهايت نيز منجر به صلح تحميلى معاويه شد.

نفوذ عوامل معاويه در ميان لشكر آن حضرت به قدرى شديد شد كه مورّخان مى‌نويسند: يك بار امام حسن عليه السلام توسّط يكى از نيروهاى خودى در حال نماز با خنجر مورد تعرض قرار گرفت‌ [2] و بار ديگر برخى از سپاهيانش سجّاده از زيرپاى حضرت كشيدند. [3]

و گاه برخى از بزرگان لشكر امام عليه السلام به معاويه نامه نوشتند كه حاضرند امام مجتبى عليه السلام را دست بسته تحويل دهند و يا او را به قتل برسانند. [4]

[1]. ارشاد مفيد، ص 353؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 38؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 214 و مقاتل الطالبيين، ص 42.

[2]. ارشاد مفيد، ص 352؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 38؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 16، ص 41.

[3]. ارشاد مفيد، ص 352؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج 4، ص 31؛ شرح نهج‌البلاغه ابن ابى الحديد، ج 16، ص 41.

[4]. ارشاد مفيد، ص 353.