6- شكل‌گيرى توطئه‌ها در عصر امام مجتبى عليه السلام‌

ششمين نكته‌اى كه مى‌تواند از ريشه‌هاى ماجراى كربلا شمرده شود، و بر زمينه‌سازى چنان حادثه‌اى تأثيرگذار باشد، توطئه‌هايى است كه در عصر امام حسن عليه السلام اتّفاق افتاد و سبب تقويت «جبهه اموى» شد.

به عبارت ديگر: مجموعه‌اى از توطئه‌ها و حوادث كه پى‌آمد بسيار شومى را به دنبال داشت و آن سلطه كامل معاويه بر همه بلاد اسلامى بود.

فشرده اين توطئه‌ها و حوادث از اين قرار است:

1- فريب خوردن برخى از فرماندهان لشكر امام حسن عليه السلام توسّط معاويه‌

امام حسن عليه السلام پس از شهادت پدر بزرگوارش خطبه‌اى خواند و مردم را براى جنگ بر ضدّ ياغيان شامى بسيج كرد. آن حضرت «عبيداللّه بن عبّاس» را به فرماندهى بخشى از لشكر خود منصوب ساخت و او را روانه جبهه نبرد كرد.

عبيداللَّه بن عبّاس كسى بود كه دو فرزند خردسالش در زمان على عليه السلام توسّط «بسر بن ارطاة» فرمانده خونريز معاويه به شهادت رسيدند. [1]

معاويه كه از ماجرا مطّلع شد، نامه‌اى خطاب به عبيداللّه بن عبّاس نوشت و از او

[1]. رجوع كنيد به: شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 2، ص 14؛ كامل ابن اثير، ج 3، ص 383 و پيام امام اميرالمؤمنين، ج 2، ص 89.