موسى‌ عليه السلام درخواست كرد، هارون كه برادرش بود را وزير و ياورش قرار دهى و به وسيله او نيرويش را زياد كنى و در كارهايش شريك سازى!

خداوندا! من محمّد پيامبر و برگزيده توام، سينه مرا گشاده كن، كارها را بر من آسان ساز، از خاندانم على عليه السلام را وزير من گردان، تا به وسيله او، پشتم قوى و محكم گردد».

«ابوذر» مى‌گويد: هنوز دعاى پيامبر صلى الله عليه و آله پايان نيافته بود كه جبرئيل نازل شد و به پيامبر صلى الله عليه و آله گفت: «بخوان».

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: چه بخوانم؟

گفت: بخوان:

«انَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِيْنَ آمَنُوا ...». [1]

البته اين شأن نزول از طرق مختلف (چنان كه خواهد آمد) نقل شده كه گاهى در جزئيات و خصوصيات مطلب با هم تفاوت‌هائى دارند، ولى اساس و عصاره همه، يكى است.

ا 57 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الَّذينَ اتَّخَذُوا دينَكُمْ هُزُواً وَ لَعِباً مِنَ الَّذينَ أُوتُوا الْكِتابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَ الْكُفَّارَ أَوْلِياءَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ ا 58 وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! افرادى كه آئين شما را به باد استهزاء و بازى مى‌گيرند- چه از اهل كتاب و چه مشركان- آنها را ولىّ خود انتخاب نكنيد! و از (مخالفت فرمانِ) خدا بپرهيزيد، اگر ايمان داريد!

آنها هنگامى كه (مردم را) به نماز فرا مى‌خوانيد، آن را به مسخره و بازى مى‌گيرند؛ اين به خاطر آن است كه آنها جمعى نابخردند.

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 35، ص 194 و 195؛ «الميزان»، ج 6، ص 21؛ «شواهد التنزيل» حاكم حسكانى، ج 1، ص 230.