شأن نزول:

هشدار در مورد انتخاب دوست‌

در «تفسير مجمع البيان»، «ابوالفتوح رازى» و «فخر رازى» نقل شده كه: دو نفر از مشركان به نام «رفاعه» و «سويد»، اظهار اسلام كردند و سپس جزء دار و دسته منافقان شدند.

بعضى از مسلمانان با اين دو نفر رفت و آمد داشتند و اظهار دوستى مى‌كردند، آيات فوق نازل شد و به آنها اخطار كرد كه از اين عمل بپرهيزيد. [1]

از اينجا روشن مى‌شود كه اگر در اين آيه سخن از ولايت به معنى دوستى به ميان آمده،- نه به معنى سرپرستى و تصرف كه در آيات قبل بود- به خاطر آن است كه اين آيات شأن نزولى جداى از آن آيات دارد و نمى‌توان يكى را بر ديگرى قرينه گرفت.

و در شأن نزول آيه دوم كه دنباله آيه قبل است، نقل شده كه: جمعى از يهود و بعضى از نصارى‌ صداى مؤذن را كه مى‌شنيدند و يا قيام مسلمانان را به نماز مى‌ديدند، شروع به مسخره و استهزاء مى‌كردند، قرآن مسلمانان را از طرح دوستى با اين گونه افراد بر حذر داشت. [2]

ا 59 قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ‌

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير ابوالفتوح رازى»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير كبير فخررازى»، ج 12، ص 32، ذيل آيه مورد بحث (دار الكتب العلميه تهران، طبع دوم).

[2] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير ابوالفتوح رازى»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير كبير فخر رازى»، ج 12، ص 32، ذيل آيه مورد بحث (دار الكتب العلميه تهران، طبع دوم).