پس از اين تبانى، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمده، گفتند: ما دانشمندان و اشراف يهوديم، اگر ما از تو پيروى كنيم، مطمئناً ساير يهوديان به ما اقتدا مى‌كنند، ولى در ميان ما و جمعيتى، نزاعى است (در مورد يك قتل يا چيز ديگر) اگر در اين نزاع به نفع ما داورى كنى ما به تو ايمان خواهيم آورد.

پيامبر صلى الله عليه و آله از چنين قضاوتى (كه عادلانه نبود) خوددارى كرد و آيه فوق به اين مناسبت نازل شد. [1]

ا 51 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَ النَّصارى‌ أَوْلِياءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ بَعْضٍ وَ مَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ ا 52 فَتَرَى الَّذينَ في‌ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ يُسارِعُونَ فيهِمْ يَقُولُونَ نَخْشى‌ أَنْ تُصيبَنا دائِرَةٌ فَعَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَ بِالْفَتْحِ أَوْ أَمْرٍ مِنْ عِنْدِهِ فَيُصْبِحُوا عَلى‌ ما أَسَرُّوا في‌ أَنْفُسِهِمْ نادِمينَ‌

اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! يهود و نصارى‌ را ولىّ (و دوست و تكيه‌گاه خود،) انتخاب نكنيد! آنها اولياى يكديگرند؛ و كسانى كه از شما با آنان دوستى كنند، از آنها هستند؛ خداوند، جمعيت ستمكار را هدايت نمى‌كند!

(ولى) كسانى را كه در دل‌هايشان بيمارى است مى‌بينى كه در (دوستى با) آنان، بر يكديگر پيشى مى‌گيرند، و مى‌گويند: «مى‌ترسيم حادثه‌اى براى ما اتفاق بيفتد» شايد خداوند پيروزى يا حادثه ديگرى از سوى خود (به نفع مسلمانان) پيش بياورد؛ و اين دسته، از آنچه در دل پنهان داشتند، پشيمان گردند!

شأن نزول:

هم‌پيمانى با يهود ممنوع‌

بسيارى از مفسران نقل كرده‌اند كه بعد از جنگ «بدر»، «عبادة بن صامت‌

[1] «المنار»، ج 6، ص 421؛ «بحار الانوار»، ج 22، ص 29؛ «جوامع الجامع»، ج 1، ص 506؛ «تفسير قرطبى»، ج 6، ص 213؛ «درّ المنثور»، ج 2، ص 290.