و اگر اهل بهشت نباشم، كه تكليفم روشن است، بنابراين در هر حال از درك حضور شما محروم خواهم شد، با اين حال چرا افسرده نباشم؟!

دو آيه فوق نازل شد و به اين گونه اشخاص بشارت داد كه افراد مطيع پروردگار در بهشت نيز، همنشين پيامبران و برگزيدگان خدا خواهند بود، سپس پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: به خدا سوگند، ايمان مسلمانى كامل نمى‌شود، مگر اين كه مرا از خود و پدر و مادر و همه بستگان بيشتر دوست داشته باشد. و در برابر گفتار من تسليم باشد. [1]

ا 77 أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذينَ قيلَ لَهُمْ كُفُّوا أَيْدِيَكُمْ وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتالُ إِذا فَريقٌ مِنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللَّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَ قالُوا رَبَّنا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتالَ لَوْ لا أَخَّرْتَنا إِلى‌ أَجَلٍ قَريبٍ قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَليلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‌ وَ لا تُظْلَمُونَ فَتيلًا

آيا نديدى كسانى را كه به آنها گفته شد: « (فعلًا) دست از جهاد بداريد! و نماز را بر پا كنيد! و زكات بپردازيد»! (ناراحت بودند)، ولى هنگامى كه فرمان جهاد به آنها داده شد، جمعى از آنان، از مردم مى‌ترسيدند، همان گونه كه از خدا مى‌ترسند، بلكه بيشتر! و گفتند:

«پروردگارا! چرا جهاد را بر ما مقرّر داشتى؟! چرا اين فرمان را تا زمان نزديكى تأخير نينداختى»؟! به آنها بگو: «سرمايه زندگى دنيا، ناچيز است! و سراى آخرت، براى كسى كه پرهيزگار باشد، بهتر است. و به اندازه رشته شكاف هسته خرمايى، به شماستم نخواهد شد».

شأن نزول:

جهاد به هنگام دستور

جمعى از مفسران مانند مفسر بزرگ «شيخ طوسى» نويسنده «تبيان» ونويسندگان «تفسير قرطبى» و «المنار» از «ابن عباس» چنين نقل كرده‌اند:

[1] «بحار الانوار»، ج 22، ص 87 و 88 و ج 65، ص 2؛ «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير آلوسى»، ج 5، ص 75، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير قرطبى»، ج 5، ص 271، ذيل آيه مورد بحث.