(1)

دومين خدمت، وامهاى قرض الحسنه است. [1]

ظاهرا قرض الحسنه در نظام بانكدارى دنياى امروز وجود ندارد؛ چرا كه در تمام وامها بهره و سودى وجود دارد، و قرض الحسنة آن است كه هيچ بهره و سودى نداشته باشد و اين يك امر صد در صد اخلاقى است كه در نظام مادّى بانكدارى كنونى دنيا جايى ندارد. ولى در بانكدارى اسلامى اين خدمت وجود دارد و بانك درصدى از موجودى حسابهاى جارى يا قرض الحسنه را به اين امر اختصاص مى‌دهد، و مبلغى را با شرايطى- كه نوعا سخت است- در اختيار متقاضيان قرار مى‌دهد!

(2) اين خدمت بانك كارى مشروع بلكه بسيار شايسته و سزاوار است و احياء يك سنّت بزرگ اسلامى است، كه آيات‌ [2] و روايات فراوانى‌ [3] در اهميت آن وارد شده است.

(3) ولى متأسّفانه بانكهاى اسلامى اهميّت زيادى به اين مسأله نمى‌دهند؛ چرا كه بودجه‌اى كه اكنون بانكها براى اين امر مهم و با فضيلت در نظر گرفته‌اند درصد

[1]- سؤال: آيا قرض الحسنه صحيح است يا القرض الحسن؟

پاسخ: اگر كلمه حسنة را صفت براى قرض بدانيم، بايد بدون تاء آورده شود يعنى در اين صورت القرض الحسن يا قرض حسن صحيح است و تمام آياتى كه در قرآن مجيد در مورد وام وارد شده است به همين شكل است. ولى اگر كلمه حسنة را مضاف اليه قرض بدانيم و قرض را مضاف بدانيم به شكل مرسوم صحيح است و مفهومش اين است كه قرضى است كه حسناتى را به همراه دارد.

[2]- از جمله آيات: آيه 245 سوره بقره، 12 سوره مائده، 11 و 18 سوره حديد، 17 سوره تغابن و 20 سوره مزمل بر اين معنى دلالت دارد، در اين آيات از قرض الحسنه تعبير به وام دادن به خدا كه خود مالك همه چيز است، و كارى است كه كفّاره گناهان مى‌شود و خداوند بر آن چندين برابر پاداش و اجر كريم مى‌دهد و موجب غفران و مغفرت مى‌شود، شده است.

[3]- قسمتى از اين روايات در كتاب شريف وسايل الشيعة، جلد 13، ابواب الدين و القرض، باب 6، باب استحباب اقراض المؤمن، ذكر شده است.