يا «درخشان» انعكاس فورى در زندگى امروز و موضع‌گيرى‌هاى مادر برابر حوادث دارد، روشن مى‌شود كه ما به خاطر امروز هم كه باشد بايد گذشته و آينده را مورد بررسى دقيق قرار دهيم و بزودى خواهيم ديد چه اندازه سازنده است اين انتظار بزرگ.

امّا عجب اين كه، بعضى از نويسندگان نه تنها جنبه مثبت اين قضيّه را منكر شده‌اند بلكه تصريح كرده‌اند كه در انتظار چنان آينده‌اى بودن، اثرات منفى در كاربرد نيروهاى اجتماعى امروز دارد و آنها را كند مى‌سازد!

و عجبتر اين كه، بعضى معتقدند ايمان به وجود يك آينده روشن، بازتابى از محروميّتهاى طبقه شكست خورده است كه غالباً در شكل مذهبى خود نمايى كرده.

ولى انكار نمى‌توان كرد كه عدّه‌اى كوته‌فكر از مسأله انتظار سوء استفاده كرده و به عنوان اين كه ما منتظر چنان ظهورى هستيم تمام مسئوليّتها را از دوش خود برداشته و به جاى همه آنها، مسأله انتظار- آن هم محدود به زبان- گذارده‌اند!

براى بر طرف شدن هر گونه سوء تفاهم از طرفين لازم مى‌دانم قسمتى از رساله‌اى را كه چندى قبل پيرامون اين موضوع نوشته‌ام از نظر خوانندگان عزيز بگذرانم:

داوريهاى حساب نشده‌

با اين كه جمعى از خاورشناسان اصرار دارند ايمان به وجود يك مصلح بزرگ جهانى را «واكنشى» از وضع نابسامان مسلمانان در