عموميّتى برخوردارند؛ و اينها همه نشانه آن است كه از زبان عواطف و سرشت آدمى اين نغمه در جان او سرداده شده كه سرانجام مصلحى بزرگ جهان را زير پرچم صلح و عدالت قرار خواهد داد.

فلسفه انتظار

ممكن است براى شما نيز اين سؤال پيش آيد كه:

سخن از آينده جهان بشريّت، چه نتيجه‌اى براى امروز ما مى‌تواند داشته باشد؟

امروز با هزاران مشكلات و گرفتارى دست بگريبانيم و بايد براى پيروزى بر اين مشكلات بينديشيم، ما را با فردا چه كار؟

آينده بالاخره خواهد آمد، خوب باشد يا بد، آنها كه تا آن روز زنده‌اند از مواهبش برخوردار مى‌شوند، و آنها كه نيستند خدا رحمتشان كند!

به هر حال، اين مسأله فعلًا «نسيه» است و اثر مثبت و سازنده‌اى در زندگى امروز ما ندارد!

ولى اين سخن را كسانى مى‌گويند كه هميشه با ديد سطحى حوادث را مى‌نگرند، و تصوّر مى‌كنند امروز از ديروز و فردا جدا است؛ و جهان را مركّب از واحدهاى پراكنده و از هم گسسته مى‌پندارند.

ولى با توجّه به اين كه ريشه‌هاى «حوادث امروز» در گذشته است و آينده را هم از امروز بايد بسازيم، و اين كه توجّه به يك آينده «تاريك»