كس به من سخن زشتى گفته است. حضرت فرمود: آن سخن چه بوده است؟ شاكى گفت: او گفته بر اثر خواب ديدن مادرم محتلم شده است! حضرت فرمود: حكم شرعى او اين است كه بر سايه‌اش تازيانه بزنيم؛ زيرا خواب همانند سايه است! (بنابراين، از جهت خوابى كه ديده مجازاتى ندارد.) ولى ما او را سخت مجازات مى‌كنيم، تا بار ديگر باعث رنجش مسلمانى نگردد. سپس تازيانه سختى بر او نواخت!.»

راستى اگر به اين روايت عمل گردد، چه بسيار افرادى هستند كه هر روز بايد مجازات شوند، بلكه برخى از آنان همه روزه بطور مكرّر مستحقّ مجازات هستند، زيرا زبانشان را كنترل ننموده، و همواره با نيش زبان ديگران را آزار مى‌دهند.

[8- تعزير همبسترى كننده به اشتباه‌]

هشتم: على بن ابراهيم، از راويان پركار و با فضيلت، روايت زير را در كتاب تفسير خود آورده است:

«... و امّا الخامس فكان ذلك عنه بالشّبهة فعزّرناه و ادّبناه، و امّا السّادس فمجنون مغلوب على عقله سقط عنه التّكليف‌ [1]؛

امّا نفر پنجم چون گمان مى‌كرد آن زن همسرش مى‌باشد، و با اين توهّم با او همبستر شد، حدّ شرعى ندارد؛ ولى او را تعزير و تأديب كرديم، و نسبت به نفر ششم، چون مجنون بود، تكليفى نداشت.»

وطى به شبهه هر چند گناه ندارد، ولى حتما بر اثر بى‌احتياطى رخ داده است! وگرنه چگونه ممكن است شخصى زن ديگرى را با همسر خود اشتباه كند. بدين جهت امام عليه السّلام عامل آن را تعزير نموده، تا بار ديگر مرتكب اين بى‌احتياطى نشود.

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ زنا، باب 1، حديث 17.