قال عليه تعزير [1]؛ امام فرمود: بله، تعزير مى‌گردد.»

قذف نسبت دادن اعمال منافى عفّت و مانند آن به كسى است. اگر ديگرى را قذف ننمايد، امّا به وى فحّاشى كند و سخنان ركيك بگويد، تعزير مى‌شود.

[6- تعزير هجوكننده به دست على ع‌]

ششم: اسحاق بن عمار از امام باقر عليه السّلام چنين نقل مى‌كند:

«انّ عليّا عليه السّلام كان يعزّر فى الهجاء [2]؛ حضرت امير المؤمنين عليه السّلام همواره كسانى كه هجو [3] مى‌كردند را تعزير مى‌كرد.»

البتّه پيرامون تعزير كسانى كه سخنان توهين‌آميز مى‌گويند، ولى مشمول حدّ قذف نيستند، روايات فراوانى وجود دارد؛ كه به همين دو مورد قناعت مى‌كنيم. علاقه‌مندان مى‌توانند روايات مورد اشاره را در باب نوزدهم حدّ قذف مطالعه فرمايند.

[7- تعزير مدعى خواب ديدن مادر خصم‌]

هفتم: حسين بن ابى العلا، داستانى را به نقل از امام صادق عليه السّلام چنين نقل مى‌كند:

انّ رجلا لقى رجلا على عهد امير المؤمنين عليه السّلام فقال: انّ هذا افترى علىّ؟ و ما قال لك؟ قال انّه احتلم بامّ الآخر قال: انّ فى العدل ان شئت جلّدت ظلّه فانّ الحلم انّما هو مثل الظّلّ. و لكنّا سنوجعه ضربا وجيعا حتّى لا يؤذّى المسلمين فضربه ضربا وجيعا [4]؛

مردى در زمان حكومت على عليه السّلام به آن حضرت شكايت كرد كه فلان‌

[1]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 19، حديث 1.

[2]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 19، حديث 6.

[3]. «هجو» در كتاب فرهنگ معاصر چنين تفسير شده است: مسخره كردن، استهزا كردن، ريشخند كردن، تحقير كردن.

[4]. وسائل الشيعة، جلد 18، ابواب حدّ القذف، باب 24، حديث 1.