«فصل الخطاب» است». [1] در جاى ديگر مى‌گويد: «كلمات پرمحتوايى كه از امام روايت شده، در سطح بلندى قرار دارد كه برتر از آن در حكمت سلوك تصوّر نمى‌شود ...

پيغمبر اكرم (ص) فرمود: «علماى امّتم همچون پيامبران بنى اسرائيلند». اين حديث شريف بيش از هر كس، در باره على (ع) صادق است كه سخنان حكيمانه او همرديف سخنان حكيمانه انبياست». [2] 8- نويسنده و دانشمند معاصر ديگرى به نام «محمّد امين نواوى» در توصيف نهج البلاغه مى‌گويد: «اين كتابى است كه خداوند آن را حجّت آشكارى بر اين حقيقت قرار داده كه على (ع) بهترين مثال زنده نور قرآن و حكمت آن و علم و هدايت و اعجاز و فصاحتش بود. براى على (ع) در اين كتاب مطالب گرانبهايى جمع شده كه هيچ يك از بزرگان حكما و فلاسفه معروف جهان و نوابغ از علماى ربّانى، در زمينه فلسفه و اصول سياست راستين و مواعظ آشكار و حجّت رسا، دارا نبوده‌اند». [3] 9- باز به سراغ نويسنده معروف ديگرى از مصر، يعنى «طه حسين» مى‌رويم، او در يكى از سخنان خود بعد از نقل كلامى از على (ع) در پاسخ سؤال مردى كه در جريان جنگ جمل دچار ترديد شده بود، مى‌گويد: «من پس از وحى و سخنان خداوند جوابى با شكوه‌تر و شيواتر از اين جواب نديده و نمى‌شناسم». [4] 10- مرحوم «ثقة الاسلام كلينى» در جلد اوّل كافى، بعد از نقل يكى از خطبه‌هاى توحيدى على (ع) چنين مى‌گويد:

[1] همان مدرك، صفحه 145.

[2] همان مدرك، صفحه 144.

[3] مصادر نهج البلاغه، جلد 1، صفحه 90.

[4] سيرى در نهج البلاغه، صفحه 18 و 19.