بكلّ كلام لمال به راجحا و برّز عليه سابقا، اين سخن هر گاه بعد از كلام خدا و كلام رسول خدا (ص)- با هر سخنى مقايسه شود بر آن برترى دارد و پيشى مى‌گيرد».

او با اشاره به خطبه 21: «فإنّ الغاية امامكم و انّ وراءكم السّاعة تحدوكم، تخفّفوا تلحقوا فانّما ينتظر باوّلكم آخركم، رستاخيز در برابر شماست و مرگ همچنان شما را مى‌راند، سبكبار شويد، تا به قافله برسيد و بدانيد شما در انتظار بازماندگان نگه داشته شده‌ايد» مى‌گويد: «اين سخن اگر بعد از كلام خدا و كلام رسول اللّه (ص) با هر سخن ديگرى سنجيده شود، از آن برترى خواهد داشت و پيشى خواهد گرفت».

در ذيل حكمت 81 از كلمات قصار نيز شبيه همين معنا را آورده و مى‌گويد:

«اين سخنى است كه قيمتى براى آن نمى‌توان يافت و هيچ گفتار حكمت‌آميزى هم وزن آن پيدا نخواهد شد و هيچ سخنى همپايه و قرين آن نيست».

7- در اين جا عنان سخن را به دست نويسنده معروف مصرى (عباس محمود العقاد) كه از بزرگترين نويسندگان معاصر عرب محسوب مى‌شود، سپرده و همراه او در نهج البلاغه سير مى‌كنيم. او در جاى جاى كتاب خود به نام «عبقرية الإمام» تعبيرات بلندى دارد كه حكايت از معرفت عميق او نسبت به شخصيت امير مؤمنان (ع) و كلماتش در نهج البلاغه دارد.

در يك جا مى‌گويد: «نهج البلاغه چشمه جوشانى است از آيات توحيد و حكمت الهى كه آگاهى بحث كنندگان در عقايد و اصول خداشناسى و توحيد را گسترش مى‌بخشد». [1] در جاى ديگر مى‌گويد: «هر نمونه از كلام او گواه بر استعداد و ملكه خداداد او در قدرت بيان حقايق است، او بدون شك از فرزندان آدم است كه علم اسماء به او آموخته شد و مصداق «و علّم آدم الاسماء كلّها» و همچنين «اوتوا الكتاب» و

[1] العبقريات، جلد 2، صفحه 138 (چاپ دار الكتاب اللبنانى).