مى‌خوانيم: «خدا هر كس را بخواهد هدايت مى‌كند و هر كس را بخواهد گمراه مى‌سازد» مانند:

«فيضل اللَّه من يشاء و يهدى من يشاء و هو العزيز الحكيم»؛ [1] «خداوند هر كس را بخواهد هدايت و هر كس را بخواهد گمراه مى‌سازد، و او شكست‌ناپذير و حكيم است».

بعضى بدون در نظر گرفتن آيات ديگر قرآن، و تفسيرى كه آيات نسبت به يكديگر دارند، فوراً با مشاهده چنين آيه‌اى زبان به اعتراض مى‌گشايند و مى‌گويند چگونه خداوند هر كس را بخواهد هدايت مى‌كند و هر كسى را بخواهد گمراه مى‌سازد؟ پس ما در اين وسط چه گناهى داريم؟!

نكته مهم اين است كه هميشه آيات قرآن را بايد در ارتباط با يكديگر در نظر گرفت تا به مفهوم حقيقى آن آشنا شويم، و ما در اين جا چند نمونه از آيات ديگر هدايت و ضلالت را براى شما بازگو مى‌كنيم تا در كنار آيه بالا بچينيد و خودتان نتيجه‌گيرى لازم را به عمل آوريد:

در آيه 27، سوره ابراهيم مى‌خوانيم: «و يضل اللَّه الظالمين»؛ «خداوند ستمگران را گمراه مى‌سازد».

در آيه 34، سوره غافر مى‌خوانيم: «كذلك يضل اللَّه من هو مسرف مرتاب»؛ «اينچنين خداوند هر اسراف‌كار وسوسه‌گر را گمراه مى‌سازد».

و در آيه 69، سوره عنكبوت مى‌خوانيم: «و الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا»؛ «كسانى كه در راه ما جهاد كنند آنها را به راه‌هاى‌

[1]. سوره ابراهيم، آيه 4