واسطه پدر و جدّ خويش ، از شيخ صدوق رحمه الله نقل كرده است . در سند اين روايت ، به دو كس از صاحبانِ كتاب (عبدالعزيز بن يحيى الجلودى ، محمّد بن زكريّا الجوهرى) برمى خوريم كه در شمار مشايخ صدوق اند . از اين رو شايد اين خطبه در كُتُب آنها بوده است و صدوق نيز آن را از طريق ايشان در كتب خود نقل كرده ؛ امّا اينك در هيچ يك از كتاب هاى صدوق رحمه الله اين خطبه را نمى يابيم . بارى ؛ راويان خطبه مونقه بر طبق اين سند ، بدين قرارند :

1 . علي بن محمّد بن علي التميمي

على بن محمّد بن على بن عبدالصّمد تميمى نيشابورى سبزوارى ، فاضلى جليل القدر [1] و برخاسته از خاندانى شُهره به فقاهت و فضيلت است . وى از طريق پدر و جدّ خويش ، از شيخ صدوق رحمه اللهروايت مى كند . از آنجا كه نسخه اى از امالى صدوق رحمه الله را به سال 553 ق روايت و كتابت كرده [2] ، بنابراين تا اين سال در قيد حيات و از هم روزگاران ضياء الدّين راوندى (م . ح572 ق) ، قطب الدين راوندى (م .573 ق) و ابن شهرآشوب مازندرانى (م . 588 ق) بوده است . جز اين چيزى ديگر از تاريخ ولادت ، رحلت و زندگانى او دانسته نيست . تنها اثرى كه از وى مى شناسيم ، كتابى در دعا به فارسى ، با نام ذخيرة الآخرة است [3] .