15/ 2 سبز شدن درخت خرماى خشكيده‌

317. دلائل الإمامة به نقل از محمّد كنانى، از امام صادق عليه السلام: امام حسين عليه السلام به يكى از سفرهايش رفت و مردى از فرزندان زبير بن عوّام كه به امامت ايشان معتقد بود، همراه او بود. در ميان راه، در منزلگاهى، زير درخت خرماى خشكى كه به علّت بى‌آبى خشك شده بود فرود آمدند. براى امام حسين عليه السلام زير آن درخت، فرش گسترده شد و درخت روبه‌روى امام عليه السلام هم، خشك و بى‌خرما بود. [آن نواده زبير] مى‌گويد: امام عليه السلام دستش را بالا برد و دعايى كرد كه نفهميدم. درخت خرما، سبز شد و به حال اوّلش بازگشت و برگ درآورد و خرما داد.

ساربانى كه شتر از او كرايه كرده بود، گفت: به خدا سوگند، اين، سِحر است.

امام حسين عليه السلام فرمود: «واى بر تو! اين، سِحر نيست؛ بلكه دعاى مستجابِ فرزند پيامبر است».

سپس، كاروانيان از درخت، بالا رفتند و آن قدر خرما چيدند كه همه آنها را كفايت كرد.

15/ 3 زنده كردن مُرده‌

318. الخرائج و الجرائح‌ به نقل از يحيى بن امّ طويل: نزد امام حسين عليه السلام بوديم كه جوانى گريان بر ايشان وارد شد. امام حسين عليه السلام به او فرمود: «چرا مى‌گريى؟».

گفت: مادرم، همين الان، مُرده و وصيّت نكرده است و مالى دارد كه به من، امر كرده كه با آن، كارى نكن تا آن كه خبرش را به تو بدهم.

امام حسين عليه السلام فرمود: «همراه ما بياييد تا به سوى اين زن آزاده برويم».

با او برخاستيم تا به در خانه‌اى (/ اتاقى) كه زنِ پوشيده در آن بود، رسيديم. امام عليه السلام بر درِ خانه ايستاد و از خدا خواست كه آن زن را زنده كند، تا بدانچه مى‌خواهد، وصيّت كند. خدا هم او را زنده كرد و زن نشست، در حالى كه «شهادتين» مى‌گفت. سپس به امام حسين عليه السلام نگريست و گفت: اى مولاى من! به خانه بيا و مرا فرمان ده.

امام عليه السلام داخل شد و بر پشتى‌اى تكيه كرد. سپس به او فرمود: «وصيّت كن، خدايت بيامرزد!».

زن گفت: اى فرزند پيامبر خدا! من، فلان مال و فلان مال را در اينجا و آنجا دارم و اختيارِ يكْ‌سومش را به تو دادم تا به هر يك از دوستانت كه خواستى، بدهى و دو سومِ آن هم براى اين پسرم باشد، اگر دانستى كه از ولايت‌مَداران و دوستان توست؛ ولى اگر مخالف بود، آن را براى خود بردار كه مخالفان را حقّى در اموال مؤمنان نيست.

سپس از امام عليه السلام خواست كه بر او نماز بگزارد و كارهاى كفن و دفنش را به عهده بگيرد. آنگاه، زن مُرد، به همان گونه كه پيش‌تر مُرده بود.