16. التفسير المنسوب إلى الإمام العسكرى عليه السلام: امام حسين عليه السلام به مردى فرمود: «كدام يك را دوست‌تر مى‌دارى: مردى اراده كشتن بينوايى ضعيف را دارد و تو او را از دستش مى‌رَهانى، يا مردى ناصبى اراده گم‌راه كردن مؤمنى بينوا و ضعيف از پيروان ما را دارد، امّا تو دريچه‌اى [از علم‌] را بر او مى‌گشايى كه آن بينوا، خود را بِدان، نگاه مى‌دارد و با حجّت‌هاى خداى متعال، خصم خويش را ساكت مى‌سازد و او را مى‌شكند؟».

[سپس‌] فرمود: «حتما رهاندن اين مؤمن بينوا از دست آن ناصبى. بى‌گمان، خداى متعال مى‌فرمايد: «و هر كه او را زنده كند، گويى همه مردم را زنده كرده است»؛ يعنى هر كه او را زنده كند و از كفر به ايمان، ارشاد كند، گويى همه مردم را زنده كرده است، پيش از آن كه آنان را با شمشيرهاى تيز بكشد».

17. مسند زيد: امام حسين عليه السلام فرمود: «هر كس انسانى را از گم‌راهى به معرفت حق، فرا بخواند و او اجابت كند، اجرى مانند آزاد كردن بنده دارد».

2/ 9 فضيلت حاملان قرآن‌

18. المعجم الكبير به نقل از سكينه دختر امام حسين، از پدرش امام حسين عليه السلام: پيامبر خدا فرمود: «حاملان قرآن، سرشناسان اهل بهشت در روز قيامت‌اند».

19. الفردوس‌ به نقل از امام حسين عليه السلام، از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اى حاملان قرآن! آسمانيان، نزد خداى عز و جل از شما ياد مى‌كنند. پس با بزرگداشتِ كتابش، خود را

محبوب خدا كنيد تا محبّتش به شما افزون شود و شما را محبوبِ بندگانش كند.