اسم الکتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى المؤلف : صفره، حسين الجزء : 1 صفحة : 36
ملّا محمّد امين استرآبادى، در كتاب الفوائد المدنية، به تفصيل، اجتهاد و تمسّك به استنباطات ظنّى را رد مىكند.[1]
2. اصوليان، ادلّه استنباط احكام را كتاب، سنّت، اجماع و عقل مىدانند.
اخباريان، تنها كتاب و سنّت و برخى از آنان فقط سنّت را به عنوان دليل احكام مىپذيرند و از قرآن، جز آنچه تفسيرش از ائمه عليهم السلام وارد شده است، قابل درك نمىدانند؛ مانند شيخ عبد اللَّه بن صالح سماهيجى كه از عمل به ظاهر قرآن، منع مىكرد و مدّعى بود كه همه قرآن، متشابه است.[2]
در مورد سنّت نيز تنها اخبار اهل بيت عليهم السلام را حجّت مىدانند.[3]
3. اصوليان، احاديث را به چهار قسم: صحيح، حسن، موثّق و ضعيف، و اخباريان به دو قِسم صحيح و ضعيف، تقسيم مىكنند و صحيح را به خبر محفوف به قرائن كه موجب علم به صدور آن از معصوم عليه السلام است، تفسير مىكنند. علاوه بر ملّا محمّد امين استرآبادى در الفوائد المدنية، ملّا محسن فيض كاشانى در الوافى[4]
و شيخ حرّ عاملى نيز در فايده نهم خاتمة وسائل الشيعة، به تفصيل، اصطلاح جديد در تقسيم حديث را رد كردهاند.[5]
4. اصوليان، معتقدند كه در كتب اربعه، انواع احاديث صحيح، حسن، موثّق و ضعيف وجود دارد و اخباريان، بر اين باورند كه تمام روايات كتب اربعه، صحيح و قطعى الصدور است، چنان كه ملّا محمّد امين استرآبادى در كتاب الفوائد المدنية، فصلى را به ذكر وجوه دلالت كننده بر صحّت اخبار كتب اربعه اختصاص داده و