2. جناح النجاح فى شرح دعاء الصباح‌، از محمّد مهدى بن على اصغر قزوينى (م 1129 ق).[1]

3. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد اشرف بن عبد الحسيب عاملى اصفهانى (م 1145 ق).[2]

4. مفتاح الفلاح فى شرح دعاء الصباح‌، از ملّا اسماعيل بن محمّد حسين خواجويى (م 1173 ق). كتابى است مفصّل كه كلامى و فلسفى است.[3]

اين شرح در حاشيه زاد المعاد با قطع بزرگ، چاپ شده است‌[4]

. روشن است كه اين كتاب با مفتاح الفلاح شيخ بهايى كه در اعمال شبانه روز است، يكى نيست.[5]

5. شرح دعاء الصباح‌، از قطب الدين محمّد حسين نيريزى (م 1173 ق).[6]

اين شرح، ضمن ترجمه تحت اللفظى، هر بند از دعا را در چند رباعى به نظم كشيده و برخى الفاظ را در حاشيه، توضيح داده است.[7]

اين اثر با تحقيق محمّد ترابيان فردوسى در دفتر ششم ميراث حديث شيعه (ص 239- 268) چاپ شده است.

[1]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، ج 15، ص 15( ش 14699)؛ الذريعة، ج 13، ص 256.

[2]. الذريعة، ج 13، ص 253.

[3]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 17، ص 21( ش 6414) و ص 217( ش 6654) و ج 18 ص 230( ش 65) و ج 19، ص 90( ش 7300).

[4]. ظاهراً در سال 1373 ش، نيز توسّط انتشارات آستان قدس رضوى چاپ شده است.

[5]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه مجلس شوراى اسلامى، ج 35، ص 270( ش 12350).

[6]. وى از عارفان شيعه در قرن دوازدهم است كه در سال 1100 ق، در نيريز به دنيا آمد، تحصيلاتش را درزادگاه خويش و سپس در شيراز و اصفهان به انجام رسانيد. او جد سادات ذهبى است و نسبش با 23 واسطه به امام سجّاد عليه السلام مى‌رسد. از استادان وى، سيّد هاشم بحرانى، ميرزا ابراهيم قزوينى( م 1149 ق) و مير محمّد تقى خراسانى( م 1138 ق) را مى‌توان نام برد. برجسته ترين شاگرد وى، آقا محمّد بيدآبادى است( الذريعة، ج 13، ص 255).

[7]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 11، ص 109( ش 4092)؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه‌مجلس شوراى اسلامى، ج 35، ص 305( ش 12347) و ج 14، ص 33( ش 64957)؛ الذريعة، ج 13، ص 255.