دوازدهم و سيزدهم نيز مجموعه‌اى از اين آثار به ظهور رسيده است كه به ذكر آنها مى‌پردازيم:

شرح دعاى صباح‌

اين دعا كه مفتاح الفلاح و مصباح النجاح نيز نام گرفته است، منسوب به امام على عليه السلام است و از شرح‌هاى متعدّد آن پيداست كه همواره، مورد توجّه دانشمندان شيعه بوده است.

علّامه مجلسى، اين دعا را در بحار الأنوار (ج 91، ص 228، باب 40، احراز مولانا أمير المؤمنين عليه السلام) آورده و مى‌گويد اين دعا، از ادعيه مشهور است و آن را در كتب معتبر نيافته است، جز در المصباح سيّد بن باقى رحمه الله. دعا با اين عبارت آغاز مى‌شود: «اللهم يا من دلع لسان الصباح بنطق تبلجه ....».

علّامه مجلسى مى‌گويد: در يكى از كتاب ها اين سند را براى اين دعا يافته است:

شريف يحيى بن قاسم علوى مى‌گويد: به پوست نوشته بلندى دست يافتم كه به خطّ آقا و جدّم امير مؤمنان و پيشواى روسپيدان و شير پيروزمندان، على بن ابى طالب- كه برترين درودها بر او باد- در آن نوشته شده بود: «بسم اللَّه الرحمن الرحيم. اين دعايى است كه رسول خدا به من آموخت و هر صبح، بدان دعا مى‌كرد ...».[1]

پاره‌اى از شروح بر اين دعا كه در دو قرن دوازدهم و سيزدهم، نگاشته شده، عبارت اند از:

1. شرح دعاء الصباح‌، از اصغر بن محمّد قمى (م بعد از 1115 ق). مؤلّف، آن را در حدود 1115 ق، در اصفهان به نگارش در آورده است و خود وى بر آن، حاشيه نوشته است.[2]

[1]. بحار الأنوار، ج 91، ص 246.

[2]. الذريعة، ج 13، ص 253.