6. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد جعفر شيرازى (ق 12 ق).[1]

مؤلّف در اين شرح، ضمن شرح لغات به گفته‌هاى اهل سنّت، پاسخ داده است.[2]

7. شرح دعاء الصباح‌، از رضى الدين محمّد بن محمّد شوشترى (ق 12 ق). اين شرح، بيشتر به مسائل اعتقادى توجّه دارد.[3]

8. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد بن محمّد رضا مشهدى (ق 12 ق).[4]

9. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد هادى بن محمّد صالح مازندرانى (ق 12 ق).[5]

10. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد مهدى بن محمّد جعفر تنكابنى (م بعد از 1269 ق).[6]

11. شرح دعاء الصباح‌، از ملّا هادى بن مهدى سبزوارى (1212- 1289 ق).

شرحى فلسفى است كه مؤلّف در آن به تأويل پرداخته است.[7]

اين كتاب، دومين اثر حكيم سبزوارى پس از كتاب مفصل شرح الأسماء، در باب شرح دعاهاى مأثور است كه آن را در هفدهم رمضان 1267، به پايان برده و خود بر آن، حاشيه نوشته است.[8]

اين اثر با تحقيق دكتر نجفقلى حبيبى به سال 1372 ش، توسط انتشارات دانشگاه تهران چاپ شده است.

12. شرح دعاء الصباح‌، از محمّد نجف كرمانى (عارف اخبارى) (م 1292 ق).[9]

[1]. عالم و اديب شيعى است كه به هند و برخى كشورهاى ديگر سفر كرد و از دانشمندان آن جا بهره برد. وى درسال 1107 ق، زنده بوده است( تراجم الرجال، ج 3، ص 150).

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 9، ص 306( ش 3508).

[3]. همان، ج 27، ص 71( ش 10597).

[4]. فهرست نسخه‌هاى خطى آستان قدس رضوى، ج 15، ص 20.

[5]. فهرست نسخ خطى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 12، ص 288.

[6]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 634؛ الذريعة، ج 13، ص 255( ش 936).

[7]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 12، ص 255( ش 6131) و ج 16، ص 132( ش 4667).

[8]. ر ك: شرح دعاى الصباح، مقدمه مصحح، ص هفت.

[9]. الذريعة، ج 13، ص 255.