4. الحاشية على الصافى‌، از محمّد على بن محمّد طباطبايى مدرّسى يزدى (وامق) (م 1240 ق).[1]

5. الحاشية على الصافى‌، از فضل اللَّه بن محمّد شريف كاشانى (ق 12 ق). بيشتر، ايرادهاى مؤلّف بر فيض كاشانى است.[2]

6. الحاشية على الصافى‌، از احمد بن مصطفى خويى (ملّا آقا قزوينى) (1247- 1307 ق)[3]

.[4]

شرح كتاب‌هاى حديثى ديگر

1. لوامع الأنوار فى شرح عيون الأخبار، از سيد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى (م 1112 ق).

شرحى حاشيه گونه است بر عبارت‌هاى دشوار عيون أخبار الرضا عليه السلام.[5]

2. نور البراهين فى بيان أخبار السادة الطاهرين‌، از سيّد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى (م 1112 ق). شرح مزجى مختصرى بر كتاب التوحيد شيخ صدوق و شامل بحث‌هاى ادبى و كلامى است.[6]

3. أنس الوحيد فى شرح التوحيد، از سيّد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى. شرح ديگرى بر التوحيد صدوق است.[7]

اين كتاب با گردآورى سيّد مهدى رجايى، توسّط

[1]. همان، ص 45؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 613.

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 15، ص 212( ش 5825).

[3]. وى، فقيه و مجتهد شيعى است. كه دروس مقدماتى را در زادگاهش خوئين خواند. سطوح ديگر علمى را در قزوين، اصفهان و كربلا و نجف خواند و پس از بازگشت به قزوين، به تدريس و تأليف و رفع حوايج مردم پرداخت. مرآة المراد فى تحقيق شبهات رجال الأسناد نيز از اوست( مستدرك أعيان الشيعة، ج 6، ص 24؛ أعيان الشيعة، ج 3، ص 175؛ الذريعة، ج 6، ص 45).

[4]. الذريعة، ج 6، ص 45.

[5]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 1، ص 245( ش 216).

[6]. همان، ص 274( ش 246).

[7]. الذريعة، ج 2، ص 269.