انتشارات اسلامى به سال 1376 ش، در دو مجلّد، چاپ شده است.[1]

4. الجواهر الغوالى فى شرح «عوالى اللئالى» لابن أبى جمهور، از سيّد نعمة اللَّه بن عبد اللَّه جزايرى (م 1112 ق).[2]

5. الذهبية الرضوية، از عبد الواسع بن علامى تونى (م بعد از 1119 ق).[3]

6. حافظ الأبدان‌، از محمّد شريف بن محمّد صادق خاتون آبادى (م بعد از 1121 ق). شرح پاره‌اى از احاديث طبّى است كه در اصول روايى متقدّم، از ائمه اطهار، روايت شده است. از جمله كسانى كه به گردآورى آنها اقدام كرده‌اند، شيخ كفعمى و محمّد بن ادريس حلّى را مى‌توان نام برد. وى، اين كتاب را در 1121 ق، به نام شاه سلطان حسين صفوى و به زبان فارسى نگاشته است.[4]

7. شرح طبّ الأئمة عليهم السلام‌، از محمّد شريف بن محمّد صادق خاتون آبادى.[5]

8. شرح طبّ الرضا عليه السلام‌ (الرسالة الذهبية)، از محمّد شريف بن محمّد صادق خاتون آبادى.[6]

9. شرح طبّ النبى صلى الله عليه و آله‌، از محمّد شريف بن محمّد صادق خاتون آبادى.[7]

10. شرح غرر الحِكَم و درر الكَلِم‌، از محمّد بن حسين خوانسارى (آقا جمال) (م 1125 ق). اين كتاب، به پيشنهاد شاه سلطان حسين صفوى نوشته شده است.

مؤلّف، علاوه بر ترجمه لغوى احاديث و توضيح مفاهيم آنها، كتاب را از فوايد

[1]. با عنوان: نور البراهين أو انس الوحيد فى شرح التوحيد.

[2]. الذريعة، ج 5، ص 273.

[3]. همان، ج 9، ص 702 و ج 26 ص 992.

[4]. همان، ج 6، ص 232؛ تراجم الرجال، ج 3، ص 265.

[5]. همان، ج 13، ص 363.

[6]. همان، ص 364.

[7]. همان، ص 365.