15. شرح نهج البلاغة الصغير، از سيّد عبد اللَّه بن محمّد رضا شبّر.[1]

16. شرح‌ [و ترجمه‌] نهج البلاغة، از محمّد باقر بن محمّد، معروف به ميرزا باقر نوّاب لاهيجى (م 1245 ق).[2]

كتاب، به فارسى است و به امر فتحعلى شاه قاجار، نوشته شده است. اين اثر، در سال‌هاى 1317، 1325 و 1356 ق، در تهران به چاپ رسيده است.[3]

17. منهج المعرفة، از سيّد صدر الدين بن محمّد باقر موسوى دزفولى (م 1256 ق). اين كتاب، شرح نهج البلاغة است.[4]

18. شرح نهج البلاغة، از محمّد تقى بن مير مؤمن (م 1270 ق). شرح مبسوط، ولى ناتمامى است.[5]

19. شرح نهج البلاغة، از ابوالقاسم بن محمّد حسين بختيارى اصفهانى (م 1272 ق).[6]

20. شرح نهج البلاغة، از محمّد تقى بن محمّد على سپهر كاشانى (م 1297 ق). اين كتاب، ترجمه بخشى از خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان كوتاه نهج البلاغة است.[7]

21. رموز الإمارة، از احمد بن محمّد شفيع شيرازى (وقار) (م 1298 ق). شرح فرمان امير مؤمنان به مالك اشتر، به نظم فارسى است و در سال 1331 ق، در شيراز

[1]. همان، ج 14، ص 134( ش 1973).

[2]. وى، در فقه، اصول، تفسير، حكمت و ادب، سرآمد بود و نزد علماى عصر خود، از جمله آقا محمّدبيد آبادى، درس خواند و در نزد فتحعلى شاه قاجار، جايگاه ويژه‌اى داشت. وى، در شهر رى مدفون است( أعيان الشيعة، ج 9، ص 407؛ روضات الجنّات، ج 7، ص 153؛ الذريعة، ج 4، ص 145؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 528).

[3]. الذريعة، ج 4، ص 144- 145( ش 704)؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 302.

[4]. الذريعة، ج 14، ص 129.

[5]. همان، ص 119.

[6]. همان، ص 114.

[7]. همان، ص 119.