آيد. سپس، از شرح نهج البلاغةى ابن ابى الحديد، آنچه را مربوط به مباحث امامت است، استخراج كرده و خلل و فساد آنها را به تفصيل، بيان كرده است. كتاب، در دو مجلّد است كه مجلّد نخست و قسمتى از مجلّد دوم، به اتمام رسيده است.[1]

10. شرح على نهج البلاغة، از ابو الحسن بن محمّد بحرانى (م 1193 ق)[2].[3]

11. شرح نهج البلاغة، از عبد النبى بن محمّد طسوجى (م 1203 ق).[4]

12. شرح و ترجمه عهد مالك اشتر، از محمّد كاظم بن محمّد فاضل مشهدى (م اوايل ق 12 ق). مؤلّف، اين شرح را به درخواست شاه قلى خان نگاشته است. اين كتاب، به تصحيح مهدى انصاريان در سال 1373 ش، در قم به چاپ رسيده است.[5]

قرن سيزدهم‌

13. تحفة الولىّ‌، از محمّد حسين بن احمد يزدى (م 1227 ق). اين كتاب، شرح و ترجمه سفارش‌نامه على عليه السلام به مالك اشتر است.[6]

14. شرح نهج البلاغة الكبير (نخبة الشرحين)، از سيّد عبد اللَّه بن محمّد رضا شبّر (م 1242 ق). مؤلّف، اين شرح را از دو شرح ابن ابى الحديد و ابن ميثم، برگزيده است، بدين ترتيب كه در تواريخ و قصص، به شرح ابن ابى الحديد، و در اعراب و تحقيق، به شرح ابن ميثم، تكيه كرده است.[7]

[1]. همان، ج 12، ص 210( ش 1395).

[2]. وى، مفسّر، فقيه و اديب شيعى است كه ساكن شيراز بوده و با حكومت كريم‌خان زند نيز رابطه داشته است. وى در جوار مرقد سيّد احمد بن موسى شاه چراغ عليه السلام دفن گرديده است. شرح الصحيفة الكاملة و شرح الاحتجاج طبرسى نيز از اوست( أعيان الشيعة، ج 2، ص 335؛ معجم المؤلفين، ج 3، ص 277).

[3]. أعيان الشيعة، ج 2، ص 335.

[4]. الذريعة، ج 14، ص 134؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 376.

[5]. الذريعة، ج 14، ص 144؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، ج 5، ص 46.

[6]. الذريعة، ج 3، ص 480.

[7]. همان، ج 14، ص 134 و ج 24، ص 96( ش 495).