14. الحاشيه على الكافى‌، از عبد النبى بن محمّد طسوجى (م 1203 ق).[1]

15. شرح التوحيد من كتاب الكافى‌، از احمد بن كمال [الدين‌] الشريف (ق 12 ق).[2]

16. شرح الكافى‌، از نظر على بن محسن گيلانى (م قبل از 1217 ق). شرحى متوسّط بر توحيد اصول الكافى است. شارح از مبانى فلسفى- كلامى استفاده مى‌كند و گاه، به بحث رجال حديث نيز اشاره مى‌كند.[3]

17. شرح اصول كافى‌، از محمّد باقر بن محمّد ابراهيم حسينى رضوى (م 1218 ق).[4]

18. هدى العقول إلى أحاديث الاصول‌، از محمّد بن عبد على آل عبد الجبّار قطيفى (م 1241 ق). شرحى مفصّل در چهارده مجلّد است.[5]

19. شرح اصول كافى‌، از ملّا محمّد تقى گلپايگانى (م 1298 ق).[6]

20. جامع الشتات فى ترجمة الروايات الواردة فى المسائل الفرعيات‌، از محمّد نصير بن احمد نراقى (ق 13 ق). شرح و تعليقه نسبتاً مبسوطى است با عناوين «قال رض»، بركتاب‌هاى طهارت، صلات، زكاة و خمس الكافى كلينى.[7]

21. حاشيه شرح كافى‌، از عبد العزيز بن احمد شيروانى (ق 13 ق). حاشيه‌اى بر شرح اصول الكافى ملّا صدراى شيرازى است، شامل بخش عقل و علم كه در سه مجلّد

[1]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 375.

[2]. الذريعة، ج 13، ص 154.

[3]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 28، ص 209( ش 11144).

[4]. الذريعة، ج 13، ص 96.

[5]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 5، ص 193( ش 1808) و ج 8، ص 104( ش 2908) و ج 9، ص 289( ش 3492)؛ الذريعة، ج 13، ص 100.

[6]. موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 553.

[7]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، ج 14، ص 216( ش 8532).