اين حديث، در ميان خاصّه و عامه، مشهور و مستفيض است؛ بلكه برخى گفته‌اند متواتر است.[1]

- برخى نيز اين حديث را ضعيف دانسته‌اند

شرف الدين نَوَوى، درباره آن مى‌گويد:

حافظان حديث، در ضعيف دانستن اين حديث، اتّفاق نظر دارند، گرچه طرق روايت آن، بسيار است.[2]

حاجى خليفه نيز مى‌گويد:

از طرق بسيار و به روايات متنوّع، وارد شده است كه پيامبر خدا فرمود: «هر كس چهل حديث حفظ كند ...» و [محدّثان‌] در عين فراوانى طرق نقل، به اتّفاق، آن را ضعيف شمرده‌اند.[3]

البته اين دو دانشمند، هر دو از عالمان اهل سنّت هستند و سخن آنان مبنى بر اتّفاق نظر بر ضعف حديث اربعين، بيان كننده نظر دانشمندان سنّى است.

- برخى معتقدند كه ضعف اين حديث، قابل جبران است‌

از جمله صاحبان اين ديدگاه، ملّا اسماعيل خواجويى (م 1173 ق) است. وى مى‌گويد:

گرچه در بين رجال سند اين حديث، افراد مجهول و غير قابل اعتماد نيز هست؛ ليكن همه آنها چنين نيستند و افراد قابل اعتماد نيز در سلسله سندها وجود دارد و با فرض ضعيف شمردن سند، شهرتى كه در ميان شيعه و سنّى از گذشته تاكنون به هم زده است، اين ضعف را جبران مى‌كند.[4]

به هرحال، اين مضمون، سبب گرديده كه دانشمندان مسلمان، بخصوص‌

[1]. بحار الأنوار، ج 2، ص 157.

[2]. الاربعين النووية، ص 3- 4.

[3]. كشف الظنون، ج 1، ص 52.

[4]. الأربعون حديثاً، ص 6( مقدّمه مؤلّف).