اسم الکتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى المؤلف : صفره، حسين الجزء : 1 صفحة : 149
است در ادعيه و اعمال شب ها و روزهاى هفته، در هفت باب.[1]
167. ادعيه، از جعفر بن محمّد ابراهيم خوشنويس (ق 13 ق).[2]
168. اللئالى المخزونة، از احمد بن عبّاس يزدى (ق 13 ق). كتابى است شامل اوراد و ختمها، در هشت باب كه در سال 1271 ق، در ايران و بمبئى در حاشيه مفتاح الجنان، به چاپ رسيده است.[3]
169. ادعيه، از عبد العلى تبريزى (نوّاب) (ق 13 ق). كتابى است شامل ادعيه، تعقيبات نمازهاى روزانه و آيات قرآن كه در سال 1221 ق، نگارش يافته است.[4]
170. ذريعة الرضوان، از اسد اللَّه بن محمّد ابراهيم قزوينى (ق 13 ق). گزيدهاى از كتاب رضوان اكبر مؤلّف و در اعمال و دعاهاى روزها و هفتهها و ماههاى سال است.[5]
171. الحبل المتين و العروة الوثقى للمتمسّكين، از اسد اللَّه بن محمّد ابراهيم قزوينى.
كتابى است شامل دعاهاى متفرّقه، اعم از تعقيبات، نوافل و فضيلت قرائت سورههاى قرآن.[6]
172. التحفة العلوية، از عبد الكريم بن مرشد گيلانى (ق 13 ق). كتابى است در آداب زيارت و دعا و زيارات ائمه عليهم السلام، از كتب معتبر، در دوازده باب.[7]
173. ادعيه، از محمّد حسين بن محمّد يزدى (نيمه دوم ق 13 ق).[8]
174. ادعيه، از عبد اللَّه محلّاتى (نيمه دوم ق 13 ق).[9]