است كه كمتر در معرض ديد نامحرم قرار گيرند و بر اين اساس، نماز خواندن در جايى كه كمتر در معرض ديد است، بهتر است. در روايات، آمده كه نماز خواندن زن درون اتاق، بهتر از نماز خواندن در ايوان خانه است و نماز خواندن در ايوان، بهتر از نماز خواندن در وسط حياط خانه است و نماز خواندن در وسط حياط خانه، بهتر از نماز خواندن در مسجد است.[1]

2. جداسازى مكانى‌

مهارت ديگر، جدا كردن محلّ زنان و مردان از يكديگر، به جهت جلوگيرى از اختلاط است. گاهى اختلاط زن و مرد، خواسته يا ناخواسته، صحنه‌هاى ناخوشايندى را به وجود مى‌آورد. براى جلوگيرى از اين امر مى‌توان مكان‌هاى ويژه‌اى را به بانوان اختصاص داد. امروز در برخى كشورهاى توسعه‌يافته، در مكان‌هايى مثل اتوبوس و مترو، محل خانم‌ها و آقايان را جدا كرده‌اند و جالب اين كه اين كار، به خواست زنان و فشار اجتماعى از سوى آنان انجام شده است.

رسول خدا، هنگامى كه مسجد مدينه را بنا مى‌كرد، درى مخصوص زنان قرار داد و استفاده مردان را از آن ممنوع ساخت. اين الگو مى‌تواند در همه جا رعايت شود.[2]

3. تأخير زمانى‌

مهارت ديگر، استفاده از «تأخير زمانى» است. اگر در اجتماعى مثل مسجد، زن و مرد حضور دارند، هنگام خروج، با استفاده از تأخير زمانى، مى‌توان مانع اختلاط آنها شد و زمانِ در ديد قرار گرفتن زنان را كاهش داد. رسول‌

[1]. ر. ك: كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 374؛ السنن الكبرى، ج 3، ص 132

[2]. ر. ك: حلية الأولياء، ج 1، ص 313