شدن حريم امنيتى آنان را افزايش مى‌دهد. براى تحقّق اين امر، چند راه‌كار وجود دارد:

1. كاهش خروج از خانه‌

در فرهنگ دين، از خانه، به عنوان دژ مستحكم و قلعه نفوذناپذير زنْ ياد شده است.[1] بديهى است كه خروج «بى‌دليل» و «زياد» از اين قلعه امنيتى كه به شكل پَرسه زدن و پديده خيابان‌گردى بروز مى‌كند، زن را بيشتر در معرض خطر قرار مى‌دهد و در معرض قرار گرفتن، هم توان بازدارى مردان را كاهش مى‌دهد و آنان را تحريك مى‌كند و هم توان بازدارى خودِ زن را كاهش مى‌دهد و امكان تمايل او را به رابطه نادرست، افزايش مى‌دهد. بنا بر اين، كمتر خارج شدنِ زنان تنها (بدون همراهى مرد مَحرم) از خانه، يكى از مهارت‌هاى لازم براى حفظ و تقويت توان خويشتندارى است. به همين جهت، خداوند متعال به زنان پيامبر صلى الله عليه و آله خطاب مى‌كند:

و در خانه‌هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليت قديم، زينت‌هاى خود را آشكار نكنيد.[2] بر همين اساس، رسول خدا مى‌فرمايد:

در خروج از خانه براى زنان، بهره‌اى نيست.[3] البته رسول خدا، به مسلمانان توصيه مى‌كردند كه اگر زنان شما خواستند به مسجد بيايند، مانع آنها نشويد.[4] به زنان نيز توصيه كرده است كه نماز خواندن در خانه، بهتر از نماز خواندن در مسجد است و اين، به جهت آن‌

[1]. الكافى، ج 5، ص 337

[2]. سوره احزاب، آيه 33

[3]. كنز العمّال، ج 16، ص 391، ح 45062

[4]. ر. ك: صحيح مسلم، ج 2، ص 32؛ مسند ابن حنبل، ج 2، ص 9 و 36 و 43 و 45