درصدد دستيابى به اين صفات برتر خواهد بود. ضمناً مطالعه اين مجموعه احاديث، حتى به صورت مكرّر و تفكّر در طريقه ارتباط با آنها مى‌تواند باور به آنها را براى ما تقويت نمايد.

يكى از سنّت‌هاى خوبى كه در زمان‌هاى قديم وجود داشت، اين بود كه بسيارى از مؤمنان، به خواندن كتاب‌هايى چون: تُحَف العقول، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، الخصال، نهج البلاغه، مَكارم الأخلاق و ... اهتمام داشتند و شايد بيشترين فوايد، علاوه بر آشنايى با مفاهيم و آموزه‌هاى اخلاقى، ايجاد انگيزه در آنها بود كه سزاوار است ما نيز با برنامه‌ريزى دقيق، به‌گونه‌اى روشمند با مفاهيم اين ميراث گران‌بها آشنا شويم و با توجّه به احترامى كه براى يافته‌هاى علمى قائل هستيم، اسير زرق و برق واژگان علمى نشويم و آنچه خود داشته‌ايم و داريم، از بيگانه تمنّا نكنيم.

دسته دوم‌

، رواياتى هستند كه جايگاه مفهومىِ عفّت و همبستگى معنايى آن را با ديگر مفاهيم اخلاقى بيان مى‌كنند و در مسير ايجاد اين صفت براى هر سالك، نقش مهمّى ايفا مى‌نمايند. براى نمونه، رواياتى از امير مؤمنان عليه السلام نقل شده است كه بين «ورع» و «عفّت»، رابطه برقرار نموده،[1] «قناعت» را با «عفاف»، يكى دانسته؛[2] «صبر از شهوت» را معادل «عفّت» شمرده‌[3] و «حيا» را قرين «عفّت» دانسته است.[4] در حديث زيباترى نيز خطاب به فرزند خويش مى‌فرمايد: «فرزندم! آيا مى‌دانى جوان‌مردى چيست؟». امام حسن عليه السلام پاسخ مى‌دهد: «آرى! عفاف و اصلاح اموال».

[5]

[1]. مستدرك الوسائل، ج 12، ص 170

[2]. عيون الحكم والمواعظ، ص 34

[3]. همان، ص 57

[4]. غرر الحكم، ص 571

[5]. بحار الأنوار، ج 76، ص 312