روزى خدمت امام باقر عليه السلام بودم كسى سؤال كرد كه من در انبان، اعمال عبادى و نماز و روزه زيادى ندارم، امّا اميد آن دارم كه جز از حلال نخورم و جز از طريق صحيح، آميزش جنسى انجام ندهم. امام صادق عليه السلام رو به او كرد و فرمود:

كدام جهاد، بالاتر از عفّت است؟[1] شايد منظور امام عليه السلام اين باشد كه عبادت، تنها به نماز و روزه نيست، بلكه خويشتندارى در مقابل مال حرام و شهوت جنسى، خود از بالاترين عبادت‌هاست و نبايد آن را كوچك شمرد. شايد هم اهميت ترك گناه، باعث اين بيان حضرت شده است؛ چرا كه در فرهنگ احاديث ما سفارش شده است كه: «شما ابتدا خود را از بدى‌ها پاك كنيد و سپس به اعمال نيك بپردازيد؛ چرا كه وقتى اعمال نيك، با اعمال زشت در يك جا جمع شوند، اعمال نيك، ديگر فايده و اثر لازم را نخواهند داشت».[2] علاوه بر اين توضيح، نكته ديگرى هم در بين است و آن «ايجاد انگيزه» است و رواياتى از اين دست، بسيار يافت مى‌شوند كه فضيلت و اهميت عفاف را نشان مى‌دهند و در ايجاد انگيزه براى عمل عفيفانه، بسيار نقش دارند و شايد كثرت اين دسته نيز از همين منظر توجيه شود؛ زيرا مهم‌ترين محرّك براى انجام دادن هر كارى، همان داشتن انگيزه زياد است.

وقتى انسان مؤمن، مشاهده مى‌كند كه اهتمام به عفّت، تا اين اندازه براى خداى متعالْ اهميت دارد و صاحبان شريعت، جايگاهى در حدّ و اندازه شناخت الهى- كه از مهم‌ترين اركان اسلام است- به آن داده‌اند يا آن را در زمره بهترين جهادها قرار داده‌اند، بى‌شك، هر انسان مؤمنى كه به اين متونْ اعتقاددارد، اين موقعيت ممتاز را به راحتى از دست نمى‌دهد و با انگيزه‌اى بالا،

[1]. الكافى، ج 2، ص 79

[2]. تحف العقول، ص 510