هيجانات خود مسلّط شويد و هيجان‌هاى ديگران را خوب بشناسيد.

و ده‌ها «اگرِ» ديگر كه گستره اين نظريه را به تمام زندگى فردى و اجتماعى ما جارى مى‌كند. البته به عنوان يك نويسنده مسلمان بايد عرض كنم:

همان‌طور كه سال‌هاى سال، روان‌شناسى نسبت به موضوع هوش هيجانى، بى‌توجّه بوده است، بسيارى از عرصه‌هاى انسانى ديگر نيز وجود دارند كه حقيقت آنها تنها توسط دين بيان شده است و تا وقتى كه روان‌شناسى، نسبت به دين، به ديده انكار يا در بهترين شكل، از منظرى پديده‌شناسانه (مثل هر پديده ديگرى) نگاه مى‌كند، نمى‌تواند به نحو شايسته‌اى از آموزه‌هاى آن استفاده كند.

حال براى آشنا شدن با موضوع به چند بخش از كتاب اشاره مى‌كنيم.

تماشاى تلويزيون و اسلحه كاليبر 38

روزنامه نيويورك تايمز (3 نوامبر 1993): «مارلين لنيك با شوهرش مايكل، جرّ و بحث كرد. مايكل مى‌خواست مسابقه فوتبال بين دو تيم معروف را تماشا كند؛ اما زنش مى‌خواست به اخبار گوش دهد. وقتى مايكل براى تماشاى مسابقه در جاى خودش نشست، خانم لنيك به او گفت: به قدر كافى فوتبال ديده‌ام! و به اتاق خواب خود رفت تا اسلحه دستى كاليبر 38 خود را آماده كند و وقتى شوهرش در اتاق نشيمن، مشغول تماشاى بازى بود، دوبار به سوى او شليك كرد. خانم لنيك متّهم به حمله خشونت‌آميز شد و با قرار پنجاه هزار دلار آزاد شد. مايكل پس از مدّتى، سلامت خود را بازيافت. يكى از دو گلوله، خراشى بر سطح شكم او ايجاد كرده بود و ديگرى از كتف و گردن او عبور كرده بود». (ص 196)

هرچند تعداد انگشت‌شمارى از درگيرى‌هاى زناشويى تا اين حد،