يك نكته‌

شايد سؤال كنيد: آيا هوش هيجانى، يك رويكرد و مكتب جديد را در روان‌شناسى ارائه مى‌دهد؟

با توجه به نوشته‌هاى گلمن، چنين به‌نظر مى‌رسد كه نظريه «هوش هيجانى» در واقع، طرح يك مسئله مهم و مورد ابتلاست و لزوماً يك مكتب فكرى جديد، محسوب نمى‌شود و مخصوصاً به‌لحاظ درمانى و آموزشى از شيوه‌هاى: شناختى (فكرى)، رفتارى و انسان‌گرا، استفاده فراوانى مى‌برد؛ اما حوزه‌هايى را فراروى ما قرار مى‌دهد كه بسيارى از مكاتب قبل، به آن توجّه نكرده بودند.

شناخت فرايند هيجان‌ها به‌همان شكل كه شخص، آنها را درك مى‌كند، تأثيرگذارى بر روى هيجان‌ها به وسيله تأثيرگذارى از طريق سازمانِ شناختى (فكرىِ) هر شخص و يا تأثيرگذارى بر روى هيجان‌ها با نوعى رياضت و به تأخير انداختن كامروايى، و يا فرو نشاندن حالت‌هاى هيجانى (مثل فرونشاندن خشمى كه در يك حادثه به طور ناگهانى ايجاد شده است)، و درك و همدلى با ديگران و برقرار كردن ارتباطى صميمانه با ديگران، بخشى از اهداف اين نظريه است.

گستره نظريه هوش هيجانى‌

اين نظريه از خصوصى‌ترين حالت‌هاى افراد تا گسترده‌ترين روابط فرد با اجتماع را در بر مى‌گيرد.

اگر مى‌خواهيد ازدواجى موفّق، كارآمد، و لذّت‌بخش داشته باشيد، به نظريه هوش هيجانى و پياده كردن آن در حريم خانواده بينديشيد.

اگر مى‌خواهيد مديرى موفّق، معلّمى توانا يا پزشكى مفيد باشيد، حتماً بر