پس از ترسيدن، ظهور مى‌كنند، امّا روان‌شناسان معتقدند كه تسلّط يافتن بر بدن (مثلًا تلاش براى نلرزيدن ونگزيدن لب، از طريق زمزمه كردن يك سرود و محكم گام برداشتن و ...)، نقش مؤثّرى در كاهش ترس وكنترل آن دارد.

تغذيه متناسب، رعايت نكات بهداشتى، بهره‌گيرى از داروها و تركيبات گياهى، ورزش و ... كه هر كدام به سهم خود، موجب تقويت سلامت بدن و اندام‌ها و تنظيم غُدد مى‌شوند، راه جدّى ديگرى براى كنترل هيجان‌ها و برانگيختگى‌ها و واكنش‌هاى هيجانى به شمار مى‌رود. به عنوان نمونه، همچنان كه خوراك گوشت قرمز، جوجه كباب، سير، پياز، خرما، تخم مرغ، ارده، بادام زمينى، موز، كيوى، كاهو، هويج و ... ميل جنسى را تقويت مى‌كنند و احتمال برانگيخته شدن واكنش‌هاى هيجانى را در فرد، افزايش مى‌دهند، دوش آب گرم، خوراك كدو، عدس، ماست و دوغ، سبزيجات، ليمو عَمّانى، روزه گرفتن و ... از احتمال بروز اين گونه واكنش‌ها مى‌كاهند.

اعتيادها، از هر گونه كه باشند، امكان كنترل هيجان را از انسان مى‌گيرند و در واقع، سر رشته هيجان فرد را به مادّه مورد اعتياد و شبكه تهيه و توزيع آن مى‌سپارند. سربازى كه بدون ترك سيگار به خدمت سربازى‌اش ادامه مى‌دهد، دوستى و دشمنى‌اش، شادى و غمش، به تمامى در گروِ به موقع رسيدن سيگار به دست او (در شرايط سخت پادگان و در سايه ممنوعيت و توبيخ و تنبيه) است.

اعتياد به قهوه و يا چاى غليظ صبحگاهى و عصرگاهى نيز مى‌تواند چنين نقش آزاردهنده‌اى داشته باشد و بدتر از همه، اعتياد به مواد گوناگون مخدّر و مسكّن و روان‌گردان است كه نخست براى رسيدن به هيجان، به صورتِ اختيارى و كنترل شده استفاده مى‌شوند و به زودى، استفاده كننده را به خود،