مفيد توسّط افراد مى‌شود و فرد مبتلا، وحدت و هماهنگى شخصيت خود و ديگران را دچار آسيب مى‌كند. البته بايد توجه داشت كه احساسات و هيجان‌ها و حتّى عصبانيت‌ها در بيشتر افراد، به طور خودآگاه و يا ناخودآگاه، ريشه درست و منطقى ندارند، در حالى كه مى‌توانند داشته باشند.

دو استدلال درباره يك حادثه‌

جوان، قبل از هر عمل و يا تصميمى بايد به بررسى و ارزيابى منطقى حادثه بپردازد و قبل از هر اقدامى كه ممكن است موجب آسيب و يا پشيمانى شود، موضوع را عاقلانه و آگاهانه بررسى نمايد؛ چرا كه رويدادها نيستند كه جوان‌ها را آزرده خاطر مى‌كنند؛ بلكه ديدگاه‌ها و بينش‌هاى آنان در برخورد با مسائل است كه موجب رنجش و ناراحتى وعصبيّتشان مى‌شود. تصميم‌هاى افراطى و غير واقع‌بينانه، تحقير اطرافيان، نگرش‌هاى منفى نسبت به قضايا، ارزيابى‌هاى نادرست از مسائل، همه و همه، موجب بروز احساسات منفى و عصبانيت‌هاى شديد مى‌شوند.

به اين دليل كه ممكن است در ارتباط با يك رويداد، دو فرد به‌خاطر دو نوع بينش و دو طرز تفكّر، دو برخورد متفاوت داشته باشند: يكى منطقى و عاقلانه برخورد كند و ديگرى غيرمنطقى و غيرعاقلانه، در اين‌جا به تحليل مكانيسم (ساز و كار) فكرى و ذهنى دو بينش كه موجب دو نوع رفتار و عكس‌العمل متفاوت مى‌شوند، مى‌پردازيم.

يك حادثه، دو بينش، دو نوع واكنش‌

ساز و كار ذهن در ارتباط با يك حادثه، بر اساس دو بينشى كه ذكر كرديم، موجب دونوع رفتارو دونوع عكس‌العمل مى‌شود: