آخر نرسيده! بايد احساسات و هيجانات عصبى خود را كنترل كنيم و بدانيم كه با ناراحتى و عصبيت، كارها درست پيش نمى‌رود؛ بلكه فقط وقت را از بين مى‌برد و موجب گناه و آزردن ديگران مى‌شود.

اگر در برابر هر حادثه‌اى كه در زندگى براى‌مان اتفاق مى‌افتد، پاسخى منطقى و عاقلانه نداشته باشيم و درباره آن فكر نكنيم و آن را درست تحليل و ارزيابى نكنيم، عوارض ناشى از آن رويداد، ممكن است موجب بروز نشانه‌هاى اختلال روانى (مثل: افسردگى، دل‌سردى، بى‌رغبتى، عدم احساس موفقيت در كارها و ...) بشود و اين امر، اگر طولانى و مستمر شود، منجر به افسردگى‌هاى شديد و اختلالات روانى در ما خواهد شد. وجود هيجان‌ها و احساسات در جوان، لازمه زندگى اوست. مهم، چگونگى برخورد با آنهاست؛ چرا كه گاه، عدم تفكّر عاقلانه و منطقى و نيز طولانى شدن عوارض هيجان‌ها و عصبانيت‌ها سبب تضعيف روحيه و تخريب شخصيت جوان مى‌شوند و تنها راه علاج آن و مقابله با آن، بازگشت به تفكّر منطقى است كه در دين مبين اسلام، بسيار نسبت به آن، تأكيد و سفارش شده است.

اگر در مسائل و رويدادها به علت‌يابى بپردازيم، خواهيم فهميد كه اكثر هيجان‌ها و احساسات و عصبانيت‌هاى ناراحت كننده، به علّت عدم آگاهى و يا ناشى از توهّمات و بدبينى‌هاى نابه‌جا و تصميمات عجولانه در كارها و يا پيش‌داورى‌ها و وسوسه‌ها و القائات شيطانى در آدمى است و موجب دردسرهاى فراوانى براى افراد مى‌شود. به طورى كه فرد به علّت عدم تفكّر و تحليل و عدم واقع‌نگرى نسبت به موضوع و حادثه ايجاد شده، تصوّراتى نادرست و يا اغراق‌آميز از مسئله پيدا مى‌كند كه موجب تداوم و بلكه افزايش حالت عصبيّت او مى‌شود. همين امر، در جاى خود، مانع انجام يافتن كارهاى‌