مى‌خواند و شما دختران او شده‌ايد.[1] همچنين درباره وقار و امين بودن زن مى‌خوانيم:

و به همين گونه، زنان نيز بايد با وقار باشند و نه غيبتگو؛ بلكه هوشيار و در هر امرى امين.[2] در احاديث ما نيز چنين آمده است:

عيسى عليه السلام فرمود: از نگاه كردن به زنان بپرهيزيد؛ زيرا شهوت را در قلب مى‌روياند و همين، براى ايجاد فتنه در شخصِ نگاه كننده، كافى است.[3] حواريون و پس از آنها پاپ‌ها و كاردينال‌هاى بزرگ- كه دستورهاى دينى آنان از طرف كليسا و مذهب مسيحيت، لازم الاجرا شمرده مى‌شد-، با شدّتى هرچه تمام‌تر، زنان را به پوشش كامل و دورى از آرايش‌هاى جسمى فرامى‌خوانده‌اند.

دكتر حكيم الهى، استاد دانشگاه لندن در كتاب زن و آزادى، پس از تشريح وضعيت زن در نزد اروپاييان، در مورد حكم پوشش و حجاب زن نزد مسيحيت، عقايد «كلمنت» و «ترتوليان» (دو مرجع مسيحيت و دو اسقف بزرگ) را درباره حجاب، بازگو مى‌كند:

زن بايد كاملًا در حجاب و پوشيده باشد، مگر آن كه در خانه خود باشد؛ زيرا فقط لباسى كه او را مى‌پوشاند، مى‌تواند از خيره شدن چشم‌ها به‌سوى او مانع گردد. زن نبايد صورت خود را عريان ارائه دهد تا ديگرى را با نگاه كردن به صورتش وادار به گناه نمايد.

[1]. همان، رساله پطرس رسول، باب سوم، فقره 1- 6

[2]. همان، رساله پولس رسول به تيموناؤس، باب سوم، فقره 11

[3]. سفينة البحار، ج 2، ص 596